Pleidooi voor het gewone

Opvallende oproep van Edel Maex om het gewone in ere te herstellen.

Het moet altijd meer, sterker, intenser. Ook als het om religie gaat. 'Het westers boeddhisme is een bravourereligie geworden', zo stelt Edel Maex. Sommigen vinden dat mindfulness niet kan buiten een boeddhistische context. Anderen zeggen dat je pas ernstig bezig bent als je uren lang mediteert, liefst nog in Auschwitz of Lampedusa. Er moeten grootse dingen plaatsvinden, intense ervaringen, verlichting, het wegvallen van het zelf. Voor minder doen we het niet. Maar glijden we zo niet steeds verder af van de kern? Mag het ook iets minder zijn?