ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Uit de modder
Hoe zag jouw jeugd eruit?
Er werd mij altijd verteld: ‘Jij hebt niets te willen’. Ik werd geschopt, geslagen en er werden spullen naar mijn hoofd gegooid. Ik kan me nog herinneren dat ik ooit bijna een asbak tegen mijn hoofd heb gekregen. Ik werd fysiek en geestelijk mishandeld. Mijn vader heeft me wel eens boven het balkon gehangen en gedreigd me te laten vallen omdat hij ruzie had met mijn moeder. Ik werd ook seksueel misbruikt. Toen mijn vader dreigde mijn moeder te vermoorden, zijn ze gescheiden. Ik kon niet meer bij hen wonen, mijn moeder was schizofreen en ook bij mijn vader was het niet veilig om te wonen. Toen ben ik door een bevriend stel van mijn ouders opgevangen. Daar werd ik door de man des huizes ook weer misbruikt. Hij is uiteindelijk gescheiden van zijn vrouw en met mij verder gegaan, terwijl ik veel jonger was. Toen ik ongeveer achttien jaar was, ben ik met hem meegegaan. We woonden samen in een caravan en overwinterden in Spanje. Later kregen we een huis in Vlaardingen. Ik was ongelukkig. Ik dronk veel, om er niet te hoeven zijn.Hoe ben je uit deze situatie gekomen?
Ik wilde uit die slachtofferrol. Ik had mijn school niet afgemaakt, maar wilde graag een baan om hier uit te komen. Ik ben op zoek gegaan naar werk en kwam zo bij de douane van de van de Rotterdamse haven uit. Ik was altijd een goede leerling op school dus dit werk leek me een mooie uitdaging. De eerste keer werd ik afgewezen en heb ik het na twee jaar nogmaals geprobeerd. ‘Waarom zouden we jou aannemen?’, vroegen ze me. ‘Ik ben gewoon goed, en je loopt een enorme kans mis als je me niet aanneemt’, reageerde ik. Uiteindelijk kreeg ik - na een psychologische test - toch de baan en heb daar een aantal jaren gewerkt. Toen ik 27 was, liep ik weer helemaal vast. Het ging niet goed op mijn werk. Ik redde het niet met die enorme rugzak die ik had. Ik werd chronisch ziek en depressief. Ik heb toen in een therapeutisch centrum aan mezelf gewerkt met psychotherapie. Daardoor had ik de moed om alleen verder te gaan. Ondanks dat liet mijn gezondheid me in de steek. Ik zeg wel eens: ‘Ik lag als kind al gestresst in de wieg.’ Ik kreeg veel chronische pijn en uiteindelijk kon ik niet meer lopen. Het bleek dat ik ernstige reuma had en werd daarom afgekeurd. Ik ben intensief gaan revalideren en daarin leerde ik omgaan met pijn. Ik deed mee met verschillende onderzoeken en door de jaren heen is het steeds een stukje vooruit gegaan. Ik kwam voor reumakuren in Montenegro terecht en daar hadden ze een hele harde aanpak. Mijn therapeut stond me eigenlijk gewoon uit te lachen, maar dat was wonderbaarlijk genoeg enorm effectief. De Nederlandse therapieën richten zich veel meer op pappen en nathouden. In Montenegro zeiden ze, als je pijn hebt, ga je oefenen. Dat heeft me enorm geholpen, ik kan inmiddels ook weer lopen.Hoe ben je in aanraking gekomen met zen?
Ik was altijd al geïnteresseerd in Oosterse religies. Zo kwam eerst hindoeïsme op mijn pad en ben ik met een paar mensen naar India gereisd. Ik zag hoe anders het leven daar was. Dat was soms schokkend, maar ook heel inspirerend. Wat me aansprak in het hindoeïsme was dat je mocht vechten. Ik moest altijd vredelievend zijn. ‘Ik mag dus wel terugvechten’, besefte ik. Toen ben ik op mijn eigen manier begonnen met mediteren. In 2017 realiseerde ik dat ik niet verder kwam. Ik was vaak snel kwaad. Ik wilde niet vervelend doen tegen mensen die ik eigenlijk heel dichtbij wilde hebben. Ik hunkerde naar aandacht maar ik duwde ze van me af door mijn boosheid. Ik concludeerde dat ik een leraar nodig had en zo ben ik bij Zen.nl beland. Daar viel alles op zijn plek.Wat was een sleutelmoment voor jou?
Het belangrijkste sleutelmoment vond plaats op mijn eerste sesshin bij Ran Zen (Rients). Na een aantal dagen was ik compleet in tranen bij een van de begeleiders van de sesshin. Ran Zen liep langs en zei heel kortaf tegen mij: ‘Ga jij eens even op je kamer uit zitten huilen’. Ik heb toen op mijn kamer zo hard gehuild. Veel mensen zouden zeggen, wat een rotopmerking. Ik ben er heilig van overtuigd dat hij dat uit liefde heeft gezegd en ik ben hem daar tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor. Soms moet je zo hard zijn dat iemand een shock krijgt. Dat was een gouden moment, dat heeft zoveel in werking gezet. Dat oergevoel van het niet waard zijn en niet gezien worden, dat kan je niet met therapie wegkrijgen. Je moet het werkelijk weer doorvoelen, dat is de enige manier. Althans, dat was het bij mij. Dat heeft echt een ommekeer in mijn leven gebracht. De sesshin was ook een enorme fysieke uitdaging, vooral gezien mijn reuma. ’s Avonds kwam ik bij Ran Zen op dokusan (persoonlijk onderhoud) en heb toen gezegd dat ik, vanwege mijn fysieke beperking, eraan twijfelde of ik de week wel kon afmaken. Hij zei toen tegen mij: ‘Het maakt me niet uit wat je doet, al doe je de komende dagen helemaal niks meer, als jij zaterdag maar op de foto staat’. En daar voegde hij aan toe: ‘en dan hou ik ook nog van jou.’ Toen heb ik dikke tranen gehuild, nog nooit had iemand zoiets tegen me gezegd. Dat emotioneert mij tot op de dag van vandaag.Hoe heeft het in die tijd daarna vorm gekregen?
Vervolgens ben ik weer teruggekomen bij Zen.nl Rotterdam en heb ik me aangemeld voor een persoonlijk coachingstraject. Die coach zei tegen mij: ‘Eigenlijk zie ik jou als iemand die altijd een zwaard in haar hand heeft en een harnas draagt. Alsof elk moment de strijd kan uitbreken’. Ik heb in die coaching geleerd dat je je zwaard ook kunt afleggen. De oorlog is voorbij, ik hoef niet meer te strijden. Ik vergeleek mezelf met Vietnam-veteranen die weigeren te accepteren dat de oorlog voorbij is. Dat was een enorme bubbel die ik opruimde.En waren er verder nog bubbels?
De laatste bubbel die ik nog moest opruimen was mijn probleem met mannen. Ik vertrouwde ze absoluut niet. Als ik bijvoorbeeld naar een mannelijke arts moest, dacht ik al: ‘Daar ga ik niet alleen naar binnen want je weet maar nooit.’ Ik zei tegen mijn zenleraar Bernadette: ‘Ik moet dit oplossen met een man’. Toen ben ik naar Richard gegaan als mijn leraar. Ik was met een koan bezig: ‘waarom heeft de barbaar uit het westen geen baard?’. Alleen al het woord barbaar bracht van alles bij me naar boven, vooral vervelende herinneringen aan mijn vader. Mijn toenmalige man zei toen tegen me: 'je moet ervoor kiezen om iemand te vertrouwen.' Ik ben naar Richard gegaan, en heb in tranen tegen hem gezegd: ‘Ik heb besloten dat ik je nu ga vertrouwen’. Richard vroeg me om mijn ogen te sluiten en de koan te visualiseren. Ik kwam met zijn hulp uiteindelijk tot het juiste antwoord van de koan. Dit soort mijlpalen zetten de dingen in mijn leven in werking.Wat voor rol speelt zen nu in jouw leven?
Mijn leven is om zen gaan draaien. Ik heb een prachtige verzameling bonsai boompjes die ik met veel liefde verzorg. Op mijn negenenvijftigste kreeg ik door zen meditatie eindelijk het inzicht en vooral het gevoel, dat ik goed ben zoals ik ben. Ik kon voor het eerst in mijn leven mezelf accepteren zoals ik was. Zen heeft me ook helpen inzien dat er niet altijd oplossingen nodig zijn. In de vele vormen van therapie bleef ik op zoek gaan naar manieren om weer goed te worden. Nu voel ik dat ik er gewoon mag zijn zoals ik ben. Ook heb ik de boeddhistische geloftes afgelegd, Jukai gedaan. Eigenlijk volgde ik ze bijna allemaal al, maar ik vond het belangrijk om deze ook echt uit te spreken. Uiteindelijk heb ik met hulp van Ran Zen en mijn zenleraar Dymphie in Breda ook de zenlerarenopleiding afgerond. Bij mijn slagen heb ik mijn leraren, vrienden, familie en zelfs mijn ouders bedankt. Ik vond het erg belangrijk om geen wrok naar mijn ouders te hebben. Ik kreeg van mijn zenleraar een nieuwe naam: Shoren. De naam Shoren betekent schitterende lotus. Die groeit vanuit de modder, en zo is het bij mij ook echt gegaan. Ik gebruik deze nieuwe voornaam nu met veel trots. Ik ben dit jaar ook getrouwd met een fantastische man en dat betekent dus ook dat ik een nieuwe achternaam heb. Mijn oude naam heb ik dus achter me gelaten, dat is iemand die ik niet meer ben.Komende weeksesshins zijn:
Van 6 t/m 12 oktober 2024 o.l.v. Arthur Nieuwendijk (wachtlijst) Van 19 t/m 25 januari 2025 o.l.v. Remko de Beer Van 30 maart t/m 5 april 2025 o.l.v. Floor Rikken Van 6 t/m 12 april 2025 o.l.v. Yvonne Visser Van 29 juni t/m 5 juli 2025 o.l.v. Rients Ritskes Van 5 t/m 11 oktober 2025 o.l.v. Arthur NieuwendijkZenActueel Blog
Aanbevolen links:
Zen Incompany
Zen.nl winkel
ZenActueel nieuwe artikelen
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert
Angst: een toenemend probleem