ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Oefen je dankbaarheid
Waar ben ik dankbaar voor?
Enkele weken heb ik elke dag een aantal zaken opgeschreven waar ik dankbaar voor ben; een goed gesprek met mijn zoon, mij gewoon goed voelen, een keer heerlijk uitslapen, lasagna maken, een grijze miezerige dag die ook mooi bleek, gelachen met mijn jongste dochter voor bedtijd, een opgeruimde huiskamer. Als we niet regelmatig dankbaarheid beoefenen, gebeurt er iets vreemds. Dingen of anderen nemen we voor lief, we raken eraan gewend en in het uiterste geval denken we misschien dat we recht hebben op allerlei zaken of dat anderen altijd aardig en respectvol moeten zijn. In dat opzicht is een interessant citaat me altijd bijgebleven: 'Ideeën willen nog weleens vastroesten, maar de werkelijkheid roest nooit vast'.De juiste middenweg
Soms ben ik ook weleens passief of zie ik mijzelf juist 'over-performen'. Ik herinner mezelf er dan graag aan dat ‘het gras niet harder gaat groeien door er aan te trekken'. Zen helpt mij om de middenweg hiertussen te vinden en ik kan zeker zeggen dat dit nu beter lukt dan toen ik jonger was. Ik herinner me een situatie van ruim tien jaar geleden, mijn zoon was toen ongeveer 7 jaar oud, waarin ik de moeder van zijn beste vriendje beter leerde kennen. Zijn moeder had vaak een sombere uitstraling en trok zich een beetje terug zodra ik contact probeerde te maken. Het duurde een tijdje voordat ze langzaam maar zeker wat opener werd. Op een bepaald moment werd ze ernstig ziek waarna ze korte tijd later overleed. De vader bleef met zijn zoon achter. De jongens gingen vaker bij elkaar spelen en ik leerde de gezinssituatie beter kennen. De vader gaf in een gesprek met mij eens toe ‘I took her for granted’. Niet lang na de begrafenis begon hij zijn huis op te ruimen en lette daarbij vooral op de dingen die niet van hem waren. Zijn vrouw kwam niet alleen somber over ze was ook niet gelukkig, zo werd me duidelijk. Ik herinner me dat het enige waar ze enigszins enthousiast over kon vertellen haar hobby taarten bakken was. Ik denk dat ze daarbij in haar laatste jaren flink zwaarder was geworden. Gezien de inrichting van het huis en de spullen in de huiskamer ging de aandacht van de vader vooral naar gamen en film kijken, de aandacht van zijn vrouw ging vooral naar hun zoon.Hoe kan ik helpen?
Ik leerde de vader gaandeweg beter kennen. Regelmatig zag ik hem met zijn zoon over straat langslopen als hij hem uit de BSO haalde, het viel mij op dat ze niet samen liepen. Zijn zoon liep meestal zo'n twee meter achter zijn vader aan. Op een bepaald moment bood ik hem aan om zijn zoon elke woensdagmiddag uit school met ons mee te nemen, hij hoefde dan niet naar de BSO en de vader hoefde geen vrij van werk te nemen. Mijn zoon had in die tijd zwemles en op een dag nam ik de rouwkaart mee en vroeg de zwemleiding of de jongen mee kon doen aan de zwemles, dat was namelijk versloft en uiteindelijk was hij gestopt. De leiding vond het een goed idee en hij mocht meedoen, ondanks dat er meer dan een jaar wachttijd gold. Zo kon ik de jongen, elke woensdagmiddag, een ander uitzicht bieden en haalde hij zijn zwemdiploma. Ondanks dat de jongens nu ver uit elkaar wonen nu, hebben ze nog steeds contact met elkaar. Dat stemt me dankbaar.ZenActueel Blog
Aanbevolen links:
Zen Incompany
Zen.nl winkel
ZenActueel nieuwe artikelen
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert
Angst: een toenemend probleem