ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven

Mediteren op vakantie: "Dit is de zin van het leven"

41

Kaia Hannolaien / Zen.nl Arnhem / 25 juli 2024

Tijdens haar vakantie mediteerde Kaia gewoon door, wat een behoorlijke uitdaging was met drie jonge kinderen om haar heen. Ze zat rustig onder een boom te mediteren. Lees hier haar ervaring.

Vakantie met drie kleine kinderen is een beleving. Dagelijks dertig minuten stilzitten maakt elke vakantiedag weer een beleving, in al zijn eenvoud. Ochtendmeditatie wordt een late ochtend-, bijna lunchmeditatie. In een mooie tuin van een voormalige wijnboer zoek ik de schaduw op onder de olijfboom. Onder mij ligt een zacht dekentje, dat mij scheidt van het prikkende, droge, gemaaide gras. Ik voel me comfortabel en dankbaar dat ik hier mag zijn.

Dit is de zin van het leven

Ik neem de meditatiehouding aan, strek mijn rug, leg mijn handen op elkaar en kijk recht vooruit. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik recht voor mij in de zon gele, glimmende citroenen aan de boom zie. Dan verschuift mijn blik automatisch op de grond voor me en komt er een gedachte op. “Wat heb ik aan de boom als ik hem toch niet mag aankijken?” Tegelijkertijd merk ik op dat ik even “weg” was, en keer weer terug naar de mantra van de wekelijkse zenles: “Dit is de zin van het leven”.

Een hete zomerdag

Het is zo warm dat ik, voor de eerste keer in mijn leven, in mijn bikini mediteer. Ik voel me letterlijk naakt. Elke beweging in de omgeving raakt me. Er vliegt een bromvlieg langs die de lucht doet bewegen en als een motor klinkt. Kleine spinnetjes, vliegjes, mieren en grote bosmieren komen mijn huid allemaal ontdekken. Dit is mijn huls, mijn huid, het directe contact met de buitenwereld. Bij elke kleine stap van een vliegje ontstaat automatisch de neiging om mijn been, arm of gezicht te bewegen.

Ik merk ook op dat ik soms de stapjes helemaal niet opmerk, omdat mijn gedachten ergens anders zijn. Ik denk: "De geluiden van onze zwemmende kinderen klinken wel heel ver door in de vallei". Net op dat moment gaat de metalen schuifdeur achter me op de straat open en komt er meteen een gedachte op: “Zie je wel, nu komen de buren zeggen dat we te veel lawaai maken en dat we niet genoeg rekening houden met ze”. Ik herken mijn bubbel en ga weer terug: “Dit is de zin van het leven”. Ineens zijn onze kinderen gestopt met zwemmen en ik hoor ze rustig met elkaar kletsen.

De kerkklok luidt en mieren bewegen

Daar gaat de kerkklok, die elk halfuur een liedje speelt dat lijkt op “Zie, ginds komt de stoomboot...”. Er komen supersnel allerlei beelden van Sinterklaas in me op. Ik denk aan hoe hij in deze hitte nu in de zomer zijn tijd doorbrengt. “Dit is de zin van het leven”.

Ineens is er een beweging op mijn huid die nieuw is, niet herkenbaar. Voordat ik me er volledig bewust van word, komt er een beweging uit me waardoor als vanzelf een grote mier met vleugels wordt verjaagd. Automatisch komt er een vraag in me op of het nu al de tijd is dat de mieren gaan vliegen. En tegelijkertijd ga ik weer terug naar: “dit is de zin van het leven”.

Ik heb er geen controle over

“Ik heb hier geen controle over”, denk ik dan ineens. Ik kan ze wel wegjagen, maar ik kan er niets aan doen dat ze weer terugkomen. Kleren aandoen? Binnen mediteren? Ineens is er een heel pittig, snel en assertief vliegje dat op mijn neus landt en gewoon zomaar mijn neusgat inloopt. Ik adem wat harder uit, maar hij blijft er zitten. “Dit is de zin van het leven”, ga ik met mijn aandacht weer naar de mantra.

Maar de vlieg trekt zich er niets van aan. Ik voel met mijn hele lijf heel sterk dat hij gewoon niet weggaat. Ik geef toch heel duidelijk met mijn adem aan dat hij er niet in mag. Maar nee, hij maakt nog een paar stapjes en negeert ook mijn volgende uitademing. Er komt ineens een beeld in me op dat de mier in een grot zit en geniet van een fijn briesje. En ineens is hij weg. Had hij er genoeg van? Dit houd ik zelfs niet met mijn kleding tegen, denk ik met een gevoel van opluchting en angst tegelijkertijd. “Dit is de zin van het leven”.

Ik blijf zitten en ervaar alles

Mijn blik vangt ineens meerdere bewegingen tegelijkertijd op de grond voor mij. Ik zie talloze bosmieren hun ding doen. Ik ben verbaasd dat ik ze nu pas zie, waren ze er net niet? Ik voel de zachte bries op mijn huid, af en toe vliegjes op me lopen, hoor verschillende vogels, geluiden van mensen in vreemde talen, spelende kinderen, en heb het gevoel dat ik in deze fijne wolk voor eeuwig zou kunnen blijven zitten. “Dit is de zin van het leven”, herhaal ik weer, en net op dat moment slaat de bel van de meditatie-app. “Ach, jammer,” komt als gedachte op.

“Ik” wil blijven zitten en vasthouden, maar tegelijkertijd komt er een automatische buiging uit mijn lijf en mijn blik valt op mijn blote voeten waar ik een onbekend gevoel waarneem. Er loopt langzaam een teek op mijn voet. Heel bewust veeg ik hem van me af. Hij landt op mijn zachte, witte, comfortabele dekentje. Heel even observeer ik hem. Hij strekt zijn pootjes uit en loopt verder richting de gras. Ik sla mijn blik op de citroenboom voor me, hij is er nog.

ZenActueel Blog

Aanbevolen links:
Zen Incompany
Zen.nl winkel

ZenActueel nieuwe artikelen

Zen en Sumi-e - Een creatieve reis naar binnen

Uit de modder

Van trauma naar succes Het verhaal van Richard Verhoeff

Uitdagingen in de relatie tussen zenleraar en leerling

Opnieuw beginnen - Een reis naar innerlijke vrede

TOP Oss leert mediteren