ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Dall-e created image
Boeddha gelooft niet in wonderen
Waarom zenmeditatieleraar worden?
Tijdens de zomersesshin in 2023, waarin ik mijzelf de vraag nog een keer stelde ‘Wat is eigenlijk je drijfveer om zenleraar te willen worden?’, viel mij plotseling het verband op tussen mijn rol als toekomstig zenleraar en mijn rol als volleybaltrainer in het verleden.Sport
Volleybal is de sport waar ik jarenlang veel plezier aan heb beleefd. Het is een sport waarin je tijdens het spel afwisselend een aanvallende en een ondersteunende rol speelt. Het speltempo is hoog en alle spelers zijn continu in beweging. Je dient je dus elk moment aan te passen aan de (weer) veranderde situatie. Naast het ontwikkelen van verschillende speltechnieken en deze door oefening eigen te maken, is het ook belangrijk om het spel goed te leren aanvoelen; door het hoge speltempo en het continue omschakelen is er vrijwel geen tijd om er over na-te-denken wat de best passende handeling is die je kunt doen op elk gegeven moment. Je acties worden ingegeven door je intuïtie. Omdat het spel in wedstrijdvorm wordt gespeeld, kom je er ook al snel achter dat het gevoel van succes en verlies ook iets is waar je niet alleen voor jezelf, maar ook met je team, handen en voeten aan moet zien te geven.Enthousiasmeren
Zoals gezegd heb ik hier flink wat jaren mee geoefend en hoe langer ik hier mee bezig was, des te enthousiaster ik werd om ook anderen over “mijn” sport te vertellen. Toen kwam de gelegenheid om als ervaren speler een team te begeleiden dat net was begonnen. Dit was koren op mijn molen: iets doen wat je leuk vindt en dan jouw enthousiasme, opgedane kennis en ervaring inzetten om anderen te enthousiasmeren en te faciliteren in hun ontwikkeling. In mijn rol als trainer-coach kwam ik er al snel achter dat het niet voldoende was om kennis en ervaring te hebben, maar dat het overbrengen daarvan op een groep individuen met elk hun eigen verwachtingen, achtergrond, enthousiasme, etc. een vaardigheid was die ik zelf ook nog flink moest ontwikkelen. Door mijn eigen inzichten te delen en mij te leren afstemmen op de verschillende behoeftes van de spelers, ontstond er een situatie waarin er langzamerhand een gezamenlijk groeien zichtbaar werd. Er waren niet alleen individuele spelers en een trainer-coach, maar er was steeds meer een groep die zich als een geheel ging manifesteren. Er ontstond een gevoel van vertrouwen, het willen leren van elkaar, een wederzijds positief bevestigen en ondersteunen.Volharden
Natuurlijk ging dit alles niet zonder slag of stoot. Om te kunnen groeien was het nodig om veel en vaak de technieken te oefenen; om te leren volharden als iets niet (meteen) lukt. Omgaan met verliezen (zeker in het begin) en dan toch de focus en het enthousiasme zien te behouden, wat veel makkelijker is als je wint.Trots
En dan is daar natuurlijk ook de trots. De trots van een trainer die een team ziet groeien en met ups en downs elke speler zijn of haar traject ziet doorlopen en elke keer weer een stap vooruit ziet gaan. De trots van de spelers die zelf ook ervaren dat door zich voor iets in te zetten en daarin vol te houden, zichzelf terugvinden op een positie die ze niet hadden verwacht. Dan is er na dat moment van trots ook het gewoon komen opdagen op de volgende training, want er valt nog veel te leren...Meditatielessen
Zoals ik het hierboven heb beschreven, lopen mijn ervaringen van die periode als trainer zo goed als parallel aan de ervaringen die ik nu heb tijdens het geven van mijn zenlessen in mijn ziop-traject. Tijdens mijn stage krijg ik de gelegenheid om op het spirituele vlak, datgene wat belangrijk voor mij is en waar ik enthousiast over ben – de zenbeoefening - te delen met de cursisten. Naast het overbrengen van theoretische kennis over boeddhistische filosofie, psychologische onderwerpen, rituelen, etc., is er ook het fysiek oefenen (keer op keer) van de meditatiehouding en de ademhaling. We delen in de groep onze ervaringen en creëren op deze manier langzaam een vertrouwensband. Ook hier word ik uitgedaagd mij open te stellen naar de groep en zo goed mogelijk respons te geven op datgene wat zich tijdens de lessen voordoet. Net als in mijn rol als volleybaltrainer is het voor mij belangrijk om de cursisten altijd positief te bevestigen en te stimuleren als het mediteren soms wat moeilijker gaat.Faciliteren
Terugkijkend op die periode als volleybaltrainer, zie ik nu dat de drijfveer die ik toen op het sportieve vlak had, in mijn rol als zenleraar nog steeds dezelfde is: ik beleef heel veel plezier en voldoening aan het faciliteren van het groeiproces van mensen. Het kunnen ondersteunen en begeleiden van mensen in hun ontwikkeling, maakt mij dankbaar en gelukkig. Het samen leren en samen groeien en in vertrouwen elkaar tot klankbord kunnen zijn in dat proces is voor mij iets heel bijzonders.Het wonder
Tijdens een van zijn teisho’s (inleidingen) in die zomersesshin van 2023 vertelde Rients dat Boeddha niet zo veel op had met wonderen, behalve één en dat is het wonder van het lesgeven. Dat wonder herken ik helemaal ...Komende weeksesshins zijn:
Van 23 t/m 29 juni 2024 o.l.v. Rients Ritskes (wachtlijst) Van 6 t/m 12 oktober 2024 o.l.v. Arthur Nieuwendijk (wachtlijst) Van 19 t/m 25 januari 2025 o.l.v. Remko de Beer Van 30 maart t/m 5 april 2025 o.l.v. Floor Rikken Van 6 t/m 12 april 2025 o.l.v. Yvonne Visser Van 29 juni t/m 5 juli 2025 o.l.v. Rients Ritskes Van 5 t/m 11 oktober 2025 o.l.v. Arthur NieuwendijkZenActueel Blog
Aanbevolen links:
Zen Incompany
Zen.nl winkel
ZenActueel nieuwe artikelen
Zenleraar Joke Batink vertelt: ‘Het leven is geen generale repetitie’
Felicitaties voor Arthur
Ingrid over haar cursus zenmeditatie
Zen, Rammstein en alles willen
Hoe besmettelijk bubbels zijn
Verantwoordelijk voor de ander?