ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Zen en mijn leerprobleem
Raoul Blankestijn /
Zen.nl Arnhem / 9 feb. 2023
In Het nieuwe koan boek stelt Rients dat een derde van de mensheid moeite met leren lijkt te ervaren. De reden daarvoor is volgens hem dat velen als kind hun opvoeders niet konden vertrouwen. Mediteren zou dat probleem kunnen oplossen. Bij het lezen hiervan voelde Raoul veel weerstand en besloot het nader te onderzoeken. Lees hier zijn ervaringen.
Toen ik deze stelling van
Rients voor het eerst las had ik er grote moeite mee. Mijn vertrouwen in mijn vader was ook niet groot. Ik dacht ik ben slim en kan goed leren, sterker nog, van achter in het klaslokaal wist ik het vaak beter dan de leraar! Zagen aan de stoelpoten van de leraar, dat kon ik. Dat menig leraar me vervloekte zag ik wel, maar dat ik een leerprobleem had, dat niet.
Tijdens mijn eerste
sesshin werkte ik met de koan ‘Wat voedt mij?’ Ik droomde tijdens die sesshin levendig en veel van de inzichten die ik opdeed die week kwamen uit mijn dromen. In een droom zat ik weer op de middelbare school. Samen met twee andere leerlingen uit mijn klas moesten we een werkstuk voor het vak Duits maken. Ik besloot dat ik niet mee zou werken aan het werkstuk, want mijn cijfer was al hoog genoeg. Doordat ik echter niet aan het werkstuk had gewerkt konden de andere twee leerlingen niet overgaan naar een klas hoger, omdat ze op een onvoldoende uitkwamen. Ik schaamde me en barstte in huilen uit. Ik smeekte de leraar om nog een kans. De leraar uit mijn droom vond dit goed op voorwaarde dat ik beloofde om vanaf nu echt iets van hem te willen gaan opsteken. We deden het werkstuk opnieuw en haalden een tien. Daarop trakteerde de leraar ons op een feestmaal. Op dat moment had ik mij voor het eerst gerealiseerd dat mijn autoriteitsprobleem, ook mijn leerprobleem was.
Hoe lossen we ons leerprobleem dan op? De sleutel ligt in het verwerken van de bubbels in de relatie met je ouders. Toen ik dit in de les hoorde vroeg ik in alle ernst: ‘Kan ik ook werken aan die relatie zonder contact met mijn vader te hebben?’ Op dat moment had ik al acht jaar geen contact meer met hem en mijn vraag en duidelijke weerstand riep gelach op bij mijn medecursisten. Zeker, het is heel goed mogelijk om aan de relatie met je ouders te werken zonder dat je ouders fysiek nabij zijn en soms is dat ook de enige mogelijkheid. In mijn geval was onwelwillendheid een manifestatie van mijn bubbel.
In mijn jeugd heb ik mijn vader veel dingen verweten en ben ik vaak boos op hem geweest. Naarmate ik ouder werd is onze relatie steeds meer gaan bekoelen tot ik op een gegeven moment het besluit nam dat ik hem helemaal niet meer wilde zien. In het begin voelde dat als een enorme opluchting, maar naarmate de tijd vorderde werd ik er steeds ongelukkiger van. Onbewust projecteerde ik het gemis van mijn vader op de relaties die ik aanging en worstelde ik met stevige bindingsangst. Mijn verzet tegen autoriteit was groot en ik had vaak problemen met mijn leidinggevenden. Zenmeditatie heeft me bewust gemaakt van mijn autoriteitsbubbel en steeds vaker kon ik voelen dat we samen aan onze relatie aan het werken waren. Ik miste mijn vader meer en meer. Maar zou hij me nog wel willen zien na al die jaren? Tijdens mijn jaargesprek als
zenleraar in opleiding, vroeg ik Arthur wat een goed moment was om naar mijn vader uit te reiken. Arthur deed de suggestie om niet te lang te wachten, want hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt.
Een aantal weken geleden is de bubbel echt gebarsten. Tijdens een workshop heb ik al mijn boosheid en wrok die ik nog jegens mijn vader had nog eens echt kunnen voelen. Daarna gebeurde er iets heel wezenlijks. Voor het eerst in mijn leven voelde ik dat ik ook vader zou willen worden en dat ik mijn eigen vader weer zijn plek als mijn autoriteit gunde. Ik heb hem meteen een bericht gestuurd en geschreven dat ik hem graag weer in mijn leven wil. Tot mijn grote vreugde stemde hij toe en inmiddels werken we weer positief aan onze relatie. Mijn leerprobleem? Echt een stukje minder geworden.