whatsapp
 

 

ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven




Zen.nl, Zen, meditatie, leren mediteren, verlichting, ziekenhuis, kleermakerszit, slecht nieuws, verdrietig, geluk, vervreemding, lichaam, keuze, inzicht, pijn, sesshin, diepe buikademhaling
© foto Istock



Verlichting in het ziekenhuis



Leonne Boogaarts / Zen.nl Nijmegen / 7 september 2023

Vanuit haar woonplaats Berlijn woont Leonne de meditatiegroep voor gevorderden in Zen.nl Nijmegen bij. Zelfs toen ze in het ziekenhuis lag, hoefde ze daardoor haar wekelijkse zenles niet te missen. Een ziekenhuisverblijf is zelden prettig, maar met een lerende houding doet Leonne er mooie inzichten op.

Doktersadvies

Er moet een vlekje uit mijn gezicht worden weggehaald, een basaalcelcarcinoom. Niet ernstig, maar het moet wel weg. Operatief in het ziekenhuis, waar ik drie tot vier dagen moet blijven ter observatie. Het ziekenhuis is bij mij in de buurt, dus hoop ik erop toch naar huis te kunnen en af en toe terug te komen voor observatie. Wat moet je als gezonde persoon vier dagen in een ziekenhuis? Helaas kan dat alleen tegen het advies van de arts in, met alle consequenties van dien, waarschuwt mijn dermatoloog, terwijl ze me vanachter haar brilglazen streng aankijkt. En het advies is blijven, want de wond kan ontsteken. We kijken morgen of het carcinoom helemaal weg is, zo niet, dan halen we de rest ook nog weg, anders naaien we de wond dicht.

In het ziekenhuis loop ik uitdrukkelijk niet ziek te zijn. Aangekleed zit ik aan het tafeltje te typen op mijn tablet. De volgende dag word ik opgehaald voor de operatie. Ik moet op mijn bed liggen voor het transport. Ik kan gewoon lopen, protesteer ik, ik ben niet ziek of zo. De man van het patiëntentransport is onvermurwbaar. Hij moet doen wat hem verteld is, anders krijgt hij moeilijkheden. Ik zit in kleermakerszit op het bed terwijl hij me door het grote academische ziekenhuis rijdt. De hele dag brengt hij patiënten van hot naar her, kent het complexe gebouw op zijn duimpje, ondanks dat er allerlei afdelingen bijkomen, weggaan of van plek wisselen, vertelt hij.

Slecht nieuws

In de operatiezaal krijg ik slecht nieuws, aan de rand van het monster zat nog een klein stukje carcinoom. Dat betekent een dag langer in het ziekenhuis. Ik onderga de tweede operatie. Terug op de gang zit ik op het bed te wachten tot iemand me komt afhalen. Mijn man appt dat hij aangekomen is op de afdeling en vraagt waar ik precies ben. Geen idee. Hoelang het nog duurt? Geen idee.

Er hangen donkere wolken voor het boeddhistische inzicht dat dit de volmaakte wereld is. Ik voel me verdrietig. In plaats van korter, lig ik nu langer in het ziekenhuis. Ik heb het geluk dat ik nooit grote medische ingrepen hoefde te ondergaan, maar zelfs bij die kleinere bekruipt me altijd een gevoel van vervreemding van mijn lichaam. Alsof het niet meer van mij is, maar van de specialisten die zoveel meer weten van mijn lichaam en wat ermee moet gebeuren. Ik schaam me voor mijn verdriet. Ik denk aan mensen die na een vervelende behandeling te horen krijgen, dat niet alle kanker weg is en die dan veel grotere problemen hebben dan een dag langer in het ziekenhuis.

Verlichting

Ik herinner me de zenles bij Zen.nl in Nijmegen waar we erover spraken dat wat je op een bepaald moment denkt en doet altijd je eigen keuze is. Ineens besef ik: dít is mijn keuze. Het is mijn keuze deze behandeling te ondergaan, en het is mijn keuze om het advies van de arts op te volgen en niet naar huis te gaan. De donkere wolken trekken weg. Ook het inzicht dat ik op ieder moment een andere keuze kan maken lucht op.

Ik stap van het bed en zeg tegen de verpleger dat ik niet langer wil wachten tot iemand me met het bed komt halen. Ze vindt dat ik groot gelijk heb, geeft me mijn dossier mee en zegt toe ervoor te zorgen dat het bed weer terugkomt op de afdeling. Ik vind mijn man op de afdeling, waar ik het dossier afgeef en samen drinken we koffie in de schaduwrijke ziekenhuistuin.

Pijn

De volgende dag krijg ik goed nieuws: het carcinoom is weg, de wond kan dichtgenaaid worden. Dat dichtnaaien is pijnlijker dan het weghalen van de vlek. De prik voor de verdoving doet gemeen pijn. Ik concentreer me op mijn diepe buikademhaling waardoor de pijn gemakkelijker te dragen is. De assistent zegt onder de indruk te zijn van mijn gelatenheid, zoiets heeft hij nog nooit meegemaakt. Jammer dat dit niet het moment is om het te vertellen dat je dat kunt leren door regelmatig te mediteren. De operatie is in de helft van de geplande tijd klaar. Twee dagen later word ik ontslagen met niet alleen een litteken, maar ook een belangrijk inzicht rijker.

Wil je mediteren leren?
Kik hier en meldt je aan voor een introductiecursus zenmeditatie bij jou in de buurt
of
klik hier en doe eerst een gratis proefles