ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Liefdesverdriet in de zendo
Breukervaring
In een eerder artikel voor ZenActueel schreef ik over de aanleiding om me op te geven voor de introductiecursus bij Zen.nl; in een persoonlijke crisis wist ik niet hoe om te gaan met mijn liefdesverdriet. Ik wilde leren hoe ik zonder vluchtgedrag om kon gaan met een breukervaring en met de moeilijke gevoelens die daaruit voortvloeien. Liefdesverdriet is een voorbeeld van zo’n moeilijk gevoel. In januari 2022 maakte mijn vriendin het uit, bij een zondagse kop thee aan haar eettafel. In een roes ben ik naar huis gereden. Daarna wist ik niet meer hoe ik in mijn lichaam kon wonen; de pijn was ook fysiek voelbaar. Het is rouw, een diep verdriet dat je meedogenloos huilend over de grond laat kronkelen. Vaak vond ik het verdriet te pijnlijk worden en vluchtte dan bijvoorbeeld in boeken over rouw en gebroken harten, om er rationeel meer grip op te krijgen.Projectie als vluchtgedrag
Als ik geen boek in mijn hand had, dan maakte ik gebruik van een zelfbedacht verhaal dat me hielp om met de werkelijkheid om te gaan. Ik voelde een hevige boosheid op mijn ex-vriendin en daar kwamen dan gedachten uit voort in de trant van: het komt door haar dat we nu niet samenzijn, ze deed dit en dat niet (en ik wel!) en ze is dit en dat (en ik niet!), et cetera. Onze relatie en vooral haar gedrag analyseerde ik tot in de puntjes; ik maakte er een voor mij sussend narratief van. Dat fungeerde dan als middel om de rauwe pijn van mijn gebroken hart minder te hoeven voelen. In september van dat jaar ging ik dus bij Zen.nl mediteren. Daar zat ik dan, op een kussen in de zendo in Amersfoort. Ik dacht dat ik er daarmee al was: zie mij eens zenvol omgaan met mijn gebroken hart op dit kussen! Maar het tegendeel bleek ook waar; natuurlijk waren er in de introductiecursus lessen over projecties en onverwerkte emoties en zag ik tijdens meditaties best wat mijn geest aan het doen was. Maar de uitleg van zenmeester Yvonne Visser over de symboliek van het manuele pistool sloeg ik in zijn geheel niet op. In een later gesprek legde ze dat nog eens uit: in een moeilijke situatie wijst één vinger - je duim - naar boven (naar het lot, toeval of God), je wijsvinger naar de ander en drie vingers naar jezelf. Nog steeds wilde (en durfde) ik het allemaal niet onder ogen te zien. In plaats daarvan dacht ik: maar de projecties over mijn ex kloppen wél! Zíj heeft onverwerkte emoties, zíj moet eens gaan mediteren! Al mijn vingers wezen naar haar. Daarmee liep ik weg van mijn gebroken hart en de verantwoordelijkheid voor het eigen innerlijk werk.Barsten in de bubbel
Vijftien maanden lang heb ik mijn narratief in stand gehouden. Maar ondertussen, vooral tijdens meditaties, voelde ik diep van binnen ook wel dat ik niet helemaal eerlijk was naar mezelf. Intuïtief wist ik heel goed dat de pijn mijn verantwoordelijkheid was en dat ik ook in de relatie vasthield aan een narratief dat niet (meer) waar was. Toen Yvonne in een van de lessen vertelde hoe meer je mediteert, hoe meer je verwerkt, wist ik niet hoe snel ik nog vaker op het kussen moest gaan zitten. Het gaf aan dat ik diep van binnen wel degelijk wist dat ikzelf nog iets had door te werken.Het eenvoudig inzicht
Afgelopen april had ik een coachgesprek met Yvonne. Een week daarvoor was ik mijn ex-vriendin op straat tegengekomen; het was de eerste keer na onze breuk dat we elkaar weer spraken. Daarna laaide het liefdesverdriet weer op, alsook de boosheid en alle analyses. In het gesprek met Yvonne liet ik de ontmoeting onbesproken maar wel laveerde ik er voorzichtig omheen. Ik weet nog goed dat Yvonne zei: heel veel is eigenlijk eenvoudig, kan eenvoudig zijn. Alleen maken we het moeilijk door allerlei gedachten. Nog één week lang heb ik me verzet: tegen die zin, tegen mijn pijn, tegen de werkelijkheid zoals die was. Het koud afdouchen leerde me hoe om te gaan met ongemak, het mediteren gaf me inzicht in mijn gedachtenpatronen. Na de waarachtige zin van Yvonne kon ik er niet meer omheen en verkoos ik de eerlijkheid boven het vermijden van de pijn. Ik gaf het verzet op, stopte met analyseren en het herhalen van mijn narratief. Ik voegde me bij de werkelijkheid zoals die was: ja, eigenlijk is het heel simpel: ik wil(de) haar liefde, zij wil(de) niet meer, ik ervaar pijn, punt. Zo eenvoudig kan een moeilijke waarheid zijn. Wil je mediteren leren? Kik hier en meldt je aan voor een introductiecursus zenmeditatie bij jou in de buurt of klik hier en doe eerst een gratis proeflesZenActueel Blog
Aanbevolen links:
Zen Incompany
Zen.nl winkel
ZenActueel nieuwe artikelen
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert
Angst: een toenemend probleem