ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
De Vredeswandeling
Coby Ikusei Bolle /
Zen.nl Amersfoort en /
Zen.nl Leusden / 21 november 2023
Coby vertelt hoe haar innerlijke vredestocht zich verhoudt tot de wereld om haar heen. Haar zenpad brengt haar bij haar voortdurend veranderende zelf.
Twee weken geleden kreeg ik van een vriendin een opname toegestuurd met daarop het lied
Prayers of the Mothers van Yael Deckelbaum en haar band waar zowel Israëlische als Palestijnse vrouwen deel van uitmaken. Dit lied resulteerde in 2016 in een indrukwekkende vredesmars. De opname werd nu weer wereldwijd gedeeld met als doel om ons vrouwen te inspireren een dringend signaal af te geven en - ondanks alle pijn, trauma’s en verschillen - in verbinding met elkaar te blijven, elkaar als mens te blijven zien en zo te helpen om de vrede in Israël en Gaza aan beide kanten te helpen herstellen.
Ik voelde me diep geraakt door de video.
De afgelopen dagen wordt steeds duidelijker hoe groot de impact van dit conflict ook in onze samenleving is. Ik heb in mijn leven al veel en vanuit verschillende perspectieven gelezen over oorlogen en conflicten en over de menselijke drama’s die dat met zich meebrengt. Ik ben geschokt door de overeenkomsten met de huidige tijd en hoe de geschiedenis onderhuids nog altijd aanwezig blijkt te zijn.
In zijn
artikel van 24 okt jl. in ZenActueel schrijft Rients dat door de principes van geweldloosheid, mededogen en innerlijke transformatie te omarmen, we als beoefenaren van zen een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan hedendaagse maatschappelijke vraagstukken. Dit is mij uit het hart gegrepen.
Sinds ik in 2018 mijn
Jukai geloften heb afgelegd ben ik er steeds meer van doordrongen geraakt dat mijn persoonlijke zenpad en mijn innerlijke transformatieproces onlosmakelijk verbonden zijn met het streven naar het verlichten van het lijden van anderen en het creëren van een rechtvaardiger samenleving.
Ik voel mij hierin gedragen door de vele vrouwen - allemaal door tijd en ruimte met elkaar verbonden - die net als ik een zoektocht ondernemen om in het dagelijks leven de dharma vorm te geven.
Geïnspireerd door hun stem ben ik beter gaan luisteren naar mijn eigen innerlijke stem. Door mij onderdeel te voelen van het universele web van onderlinge afhankelijkheid durf ik me meer open te stellen om te ontvangen en te geven en is er meer vertrouwen en veiligheid in mezelf ontstaan.
Ik ben gaan voelen wat het betekent om ontvankelijk, vloeibaar, kwetsbaar en in verbinding te zijn. Ik heb ervaren dat het in het leven niet alleen maar gaat om het leveren van een prestatie of om het aanleren van een extra vaardigheid, maar dat het gaat om mezelf te bevrijden uit beperkende gedachten en angsten zodat ik een stap opzij kan doen om het leven met volle kracht te laten stromen.
Door de vergankelijkheid, de kwetsbaarheid van het leven en de dood te omarmen groeit mijn waardering voor het leven nog iedere dag.
Zen wijst mij de weg om het alledaagse bestaan als oneindig waardevol te doorleven en me er volkomen mee te verbinden.
Ik ben gaan ervaren dat open, positief en op een authentieke manier zichtbaar en dienend beschikbaar zijn voor mij zeer belangrijke waarden zijn waarnaar ik wil leven. Ik heb daarbij veel gehad aan het beeld van de helpende hand, als een lege hand die uitreikt vanuit onwetendheid.
Als ik bereid ben de greep op mezelf (even) los te laten in de ontmoeting met de ander ben ik daadwerkelijk aanwezig en word ik in beweging gebracht door iets dat tussen ons stroomt: intimiteit, compassie, mededogen, liefde.
En door goed te blijven luisteren naar mijn innerlijke stem kan ik steeds beter trouw blijven aan mezelf, kan ik daarover vertellen, ernaar handelen en onvoorwaardelijk zonder oordeel luisteren naar andermans waarheid.
Ik heb ervaren dat er op mijn zenpad altijd weer voor mij betekenisvolle wegwijzers staan: tijdens mijn zwangerschappen voelde ik me vol en levend om de ruimte te zijn waarin het nieuwe leven zich kon ontwikkelen, aan het begin van mijn spirituele reis voelde ik me zwanger van mezelf, en nu raak ik er steeds meer van doordrongen onderdeel te zijn van een universele ruimte, leegte - baarmoeder - waaruit zich nieuw vreedzaam leven kan ontwikkelen. Ik ervaar mezelf steeds vanuit een ander perspectief en word zo steeds meer mijn voortdurend veranderende zelf. En dat is goed.
Toen ik hoorde dat er op zondag 29 oktober j.l. een stille -
Vredeswandeling - georganiseerd zou worden in Amsterdam wist ik direct dat ik hieraan mee wilde doen. Samen met onze jongste dochter - inmiddels ook moeder van een dochter - en met vele andere vrouwen, mannen én kinderen hebben we, zonder onnodig uiterlijk vertoon van vlaggen of protestborden, gewandeld in de kracht van de stilte, voor verbinding, compassie en medemenselijkheid. Een mooi, hoopvol en vreedzaam signaal.
Zenleraar Joke Batink vertelt: ‘Het leven is geen generale repetitie’
Felicitaties voor Arthur
Ingrid over haar cursus zenmeditatie
Zen, Rammstein en alles willen
Hoe besmettelijk bubbels zijn
Verantwoordelijk voor de ander?