ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Zenvol leven na de dood
Fred Seegers /
Zen.nl Nijmegen
Fred schreef onderstaand artikel over zijn bubbel met de dood in het kader van zijn zenleraren opleiding. Mediteren en het schrijven van dit artikel maakte in de loop van de tijd een grote bubbel tot een mooi puntje. Lees hier hoe dat proces verliep.
Gedenkplek
Vanmorgen passeerde ik met mijn fiets een plek waar langs de weg een gedenksteen (of was het een grafsteen?) stond met de naam Thijsje. Onmiddellijk kwam mijn raderwerk in beweging en schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd. De eerste was waarom ThijsJE? Ging het hier om een jong kind of was Thijs al ouder maar gewoon klein van stuk? Nu ik dit stuk schrijf denk ik dat het ook gewoon een koosnaam zou kunnen zijn.
Nabestaanden
Wat is de reden van deze gedenkplek, vroeg ik me al verder fietsend af. De nabestaanden van Thijsje hebben in mijn beleving de behoefte gekend om een plek te creëren waar ze samen kunnen komen, bloemen kunnen leggen, rituele handelingen kunnen uitvoeren, herinneringen met elkaar kunnen delen aan een leven dat er niet meer is in de vorm zoals wij dat gewend zijn. Het is fijn om een ritueel als houvast te hebben waardoor er ruimte ontstaat om je opnieuw en op een andere manier te kunnen verbinden.
Angst voor de dood
Natuurlijk kwam ook de gedachte bij mij op: wat voor drama heeft hier plaatsgevonden? Thijsje is er in ieder geval niet meer, althans niet op deze aarde in de hoedanigheid van toen hij nog leefde. Maar is hij dan nog ergens anders in wat voor vorm dan ook? Mijn eigen angst voor de dood kwam om de hoek kijken. Ik heb altijd gedacht dat er niets meer van mij zou zijn na mijn dood, dat al het fijne dat ik nu heb er niet meer is na mijn dood. Dat maakte me lange tijd bang maar daar denk ik dankzij mijn zenpraktijk inmiddels anders over.
Leven na de dood?
Indien ik er niet meer ben leef ik in ieder geval fysiek door in mijn twee dochters. Bovendien leef ik voort in de gedachten van mensen die ik in dit fysieke leven ben tegengekomen. Ik schrijf fysieke leven omdat ik graag mag geloven dat er toch ook nog iets is na mijn dood. Ik ben protestants opgevoed, maar heb daar vanaf mijn pubertijd afstand van genomen. Mijn protestantse opvoeding heeft wel het zaadje geplant dat het een aantrekkelijk idee is dat het na mijn dood niet ophoudt. De vorm van een hemel en hel spreken me echter niet aan. Lange tijd heb ik geworsteld met welke vorm er dan wel aan te geven.
Geen geboorte geen dood
Ik vind het een fijn idee als ik weet dat ik er na mijn dood toch ook nog op een of andere manier ben. Daar had
Rients wel een antwoord op. Zijn idee is dat wij uit energie bestaan. Het kleinst mogelijke energiedeeltje is een foton en dat is tevens een informatiedrager. Dus eigenlijk bestaan we wat dat betreft uit energie met informatie. Je zou dus kunnen zeggen dat als we dood gaan er energie en informatie vrijkomt. Er gaat niets verloren, het krijgt alleen een andere vorm. Buiten dat ik na mijn dood voortleef in mijn dochters en in de gedachten van anderen komt ook mijn eigen gedachte vrij en als energie terecht in het universum. In die zin ben ik er dan nog steeds. Dat idee heeft mijn angst voor de dood in hoge mate verminderd.
Nieuwe energie
Overigens is mijn wens om mijn as te vermengen met aarde en daar een jong boompje in te planten. Ik twijfel nog tussen een walnoot of een beuk. Het mooie van de beuk is dat het een boom is die altijd zichzelf is.
Mijn bubbel (angst voor de dood) is door meditatie langzaam tot een puntje geworden en ik kan en vind het nu belangrijk om te praten over de dood en leven na de dood. Nu is mijn droom een beuk in een mooi stilte-bos ergens in de buurt. Voor mij een heel geruststellend idee, in een andere vorm mijn vrijkomende energie te zien groeien. Op mijn rouwkaart mag komen te staan: liever geen bloemen, maar een donatie op
www.meerbomenplanten.nl wordt op prijs gesteld.
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert
Angst: een toenemend probleem