ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Mediatiepak verkrijgbaar bij Zen.nl Webshop
Waarom in het zwart mediteren
Lydia Sevenster /
Zen.nl Haarlem
Lydia woonde jaren in Japan. Ze heeft daar een vriend die al decennia in een zenklooster woont en ooit begon ze daar aan een sesshin, maar brak die af en besloot dat mediteren niet haar ding was. Klik hier om haar eerste verhaal te lezen. Nu, vele jaren later heeft ze het mediteren weer opgepakt en begon ze deze zomer met veel twijfels aan de sesshin onder leiding van Peter van Beukelen. Hieronder haar verslag.
Liever een week wandelen
Het is voor mij onbegrijpelijk dat ik dit doe. Ik laat me toch geen dingen opleggen? Waarom zou ik in het zwart gaan? Die kleur staat mij niet. En geen make up! Dan zie ik eruit als een wandelend lijk. Wat brengt dat mediteren me eigenlijk? Ik heb genoeg rust in mezelf: ik neem een kop thee, ik slaap een nacht en dan ben ik klaar. Ik kan het nu nog afzeggen en lekker een week gaan wandelen. Maar ik begon toch aan de sesshin. Ik zag er tegenop en ik zag ernaar uit.
Beter voorbereiden
Al snel kwam ik er achter dan ik me beter had moeten voorbereiden. Door omstandigheden had ik de weken voorafgaand aan de sesshin niet gemediteerd en was het zitten van zeventien keer 25 minuten per dag een grote overgang.
Meer dan van de pijn in mijn knieën had ik last van mijn te strakke broek en van een opkomende verkoudheid. De nieuw aangeschafte sportbroek die in de winkel prima paste, bleek in zithouding te strak te zijn en begon steeds meer te knellen. Inademen kon alleen oppervlakkig. Ik kreeg spanning rond mijn hart en weet het aan de sterke koffie die ik steeds minder dronk. Pas toen Peter vroeg of ik wel goed ademde, viel het kwartje. Ik schoof mijn broekband op heuphoogte en merkte meteen het verschil tussen oppervlakkig en diep ademhalen.
Maandag werd ik ook nog eens verkouden en dinsdagmorgen werd ik met keelpijn wakker. Aanhoudende Corona-testen bleven negatief. De hoestprikkel kwam steeds onverwacht. De angst anderen te storen droeg niet bij aan mijn gemoedsrust.
Korte nachten
En dan nog de korte nachten van maximaal zes uur slaap, waar ik ook tegenop zag. Maar eenmaal thuis gekomen, bemerkte ik niet moe te zijn. Hoe kon dat? Misschien doordat ik een middagdutje van twintig minuten deed? Hoe dan ook een oude overtuiging dat ik niet zonder acht uur slapen kon werd weggeblazen.
Zwijgen
Het elkaar niet mogen aankijken en moeten zwijgen maakten de eerste dagen tot een ware afkickperiode. Mijn hersenen zochten krampachtig naar prikkels. Ik luisterde naar het schuren van broekspijpen, de trage tred van de één, de slepende pas van de ander, krakende voetbotjes. Ik determineerde de geluiden van de vogels: genoot van de lijster, stoorde me aan de monotone riedel van de vink. Gelukkig kon ik me na twee dagen overgeven aan de stilte en begon het luisteren naar mijzelf.
Geen advies geven
Mijn grootste oefening kwam uit onverwachte hoek. Bij de verzorging van de zentuin zag ik anderen op de hurken de ontelbaar vele kleine stukjes blad uit de steentjes rapen. Vervolgens probeerden ze met een zeef het grind schoon te krijgen. Ik kon mij nauwelijks bedwingen om het advies te geven om gewoon zoals de zenmonniken in Japan, praktisch te zijn en een bladblazer gebruiken. Maar .. ik mocht niet praten. En zie, ze kwamen op hetzelfde idee en bij gebrek aan een bladblazer gingen ze aan de slag met een haarföhn. Aan het einde van de sesshin lag de tuin er prachtig bij. Kortom laat los, geef geen ongevraagd advies en het komt goed.
Ongemakkelijk
Het eten was heerlijk en ruim voldoende. Ik heb me in het zwart geen moment ongemakkelijk gevoeld, behalve toen we vrijdagavond in kinhin over straat liepen. Toen kwam de angst bij me op dat we tijdens het optreden van de band De Dijk, dat net aan de gang was, voor het podium langs zouden moeten lopen. Zo zen ben ik nou ook weer niet.
Inspiratie en verbondenheid
De structuur van de sesshin zit goed in elkaar. Peter zorgde voor een positieve sfeer en zijn teisho’s waren inspirerend. De strak geregisseerde uitwisseling met anderen creëerde verbondenheid, het schrijven van een levensverhaal gaf me energie, de theeceremonie als samu was nuttig en tegelijkertijd uitdagend. De ontmoetingen in de dokusan waren leerzaam, maar voor mij steeds te kort.
Mijn conclusie
We zijn nu twee maanden verder en ik kom tot de conclusie dat de sesshin mij veel gebracht heeft. Sinds mijn man drie jaar geleden overleed heb ik me vaak alleen gevoeld en ik merk dat ik sinds de sesshin daar veel minder moeite mee heb. Ik ervaar in het algemeen meer rust in mijn hoofd. De sesshin heeft meer gebracht dan ik had kunnen bedenken.
Data komende sesshins
Wintersesshin 2023 van 15 t/m 21 januari 2023 o.l.v. Yvonne Visser (wachtlijst)
Voorjaarssesshin 2023 van 7 t/m 13 mei 2023 o.l.v. Floor Rikken (wachtlijst)
Zomersesshin 2023 van 2 t/m 8 juli 2023 o.l.v. Rients Ritskes (wachtlijst)
Zomersesshin 2023 van 6 t/m 12 augustus 2023 o.l.v. Peter van Beukelen
Herfstsesshin 2023 van 1 t/m 7 oktober 2023 o.l.v. Arthur Nieuwendijk
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari