ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Mijn zoektocht naar “Voelen”
Hans de Jong,
Zen.nl Nijmegen
Alweer bijna 2 jaar geleden stapte Hans binnen bij Zen.nl op de Waalkade in Nijmegen. Zomaar, zonder afspraak, super nieuwsgierig. Nou ja, zomaar, vrienden hadden het hem geadviseerd en hij had al vaker advertenties van Zenl.nl gezien. ‘En ik moest iets.’ Hieronder lees je Hans zijn ervaringen na zijn burn-out.
Na mijn tweede zware burn-out in 2013 volgde een heel traject: ontslagen na 2 jaar ziektewet, klinische opname, medicatie en therapie. Daarna bouwde ik een nieuwe bestemming op: ervaringsdeskundige GGZ. Inmiddels gaf ik cursussen en trainingen aan mensen met een psychische kwetsbaarheid en met een trauma-ervaring en gaf ik beleidsadviezen aan de GGD. Ik had van mijn ‘melt-down’ mijn nieuwe beroep gemaakt, een soort tweede leven.
In de 'wederopstandingsfase' van die burn-out, was mijn eerste nieuwe activiteit vrijwilligerswerk. Ik was gastheer in het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem. Heerlijk. Niks voor te bereiden, gewoon alleen maar er zijn voor anderen. Patiënten wegwijs maken in het doolhof van het ziekenhuis. Mensen op hun gemak stellen. Naast iemands bed zitten. Zijn. Dat zelfde deed
Jeroen toen ook, toen ik de zendo in Nijmegen binnenstapte. Er gewoon zijn voor mij, en ik voelde me 'gezien'.
Op dat moment had ik een triviaal probleem, een vriendin appte mij niet terug en ik maakte daar een drama van. Maar Jeroen begreep mij meteen en reikte me een simpele oplossing aan. Zie je wel, dacht ik: er is meer. En daar zette zich de nieuwe zingeving in mijn leven door. Het klopte, het paste, ik voelde het. Ik begon meteen met de lessen, gewoon zonder proeflessen. En ook maar meteen met de coaching. Ik wilde meteen alles zo goed mogelijk doen.
Inmiddels zijn we twee jaar verder, zit ik in de gevorderdengroep en heb ik nog steeds coaching van Jeroen. Daar ontstond een paar maanden geleden, bij het formuleren van de doelen voor het nieuwe jaar, het idee om als doel ervaringsdeskundige op het gebied van 'voelen' te worden. “Je bent al ervaringsdeskundige GGZ, waarom zou je niet datzelfde nastreven op het gebied van voelen? Schrijf maar eens een artikel voor Zen Actueel. Om mee te beginnen”. En nu, hier, start mijn reis.
Wat voel ik nu? En waar voel ik dat? Deze vraag - oftewel mantra - kan ik me op ieder moment van de dag stellen. Tijdens een wandeling, het drinken van een kop koffie en vooral als ik ergens op aan het wachten ben. Voel ik ongemak? En waar zit dat dan? Het is een manier om 'af te dalen' naar het NU. Niet naar straks, niet naar zo even, niet naar morgen en niet naar gisteren.
Een dergelijke ervaring beleefde ik toen vorig jaar mijn vleugelpiano was gearriveerd. Eerst speelde ik alleen met rechterhand, noot voor noot en ervaarde de zachtheid en de helderheid van de tonen. Langzaam speelde ik lager en kwam bij de bastonen. Hoe dieper ik kwam, des te meer trilde er van alles mee. Ik voelde de resonans in mijn broekspijpen, in mijn lichaam en hoorde verschillende voorwerpen in de kamer meebewegen. Ik ging daardoor bijna automatisch met meer aandacht te werk en daardoor werd de ruimte vervullend. Ik werd één met mijn omgeving. Ik werd als het ware zelf een trilling.
Hoe anders was dat bij mijn fel begeerde Nord piano. Een meesterlijk digitaal keyboard uit Zweden en bijna in alle pop- en jazzbandjes in gebruik. Dat ding heeft wel vijftien verschillende vleugelgeluiden. Maar meteen viel mij toen op dat er niets mee resoneerde. Het geluid was kil, technisch en droog. Ondanks de galm die ik erin draaide. Ik voelde niks dus. Ik gebruik de Nord nu alleen laat in de avond met een koptelefoon om de buren niet te storen.
En wat is voelen dan opeens fijn! Je bent er iedere seconde echt bij, in het nu. Misschien vergeet ik daarom wel de tijd en kan ik uren achtereen spelen. Door deze ervaring ben ik mij meer bewust van wat ik doe en niet doe in deze wereld. Welke trilling wil ik zijn? Voor mijzelf en voor anderen.