ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Zoektocht naar vertrouwen
Janneke Passenier, zenleraar
Zen.nl Utrecht en Hoograven
De ziopdag van 7 maart jl. stond in het teken van Vertrouwen. Hieronder een persoonlijk verslag van Janneke. In de vorige ZenActueel stond een uitgebreidere
samenvatting van Rients’ lezing op deze opleidingsdag voor zenleraren en zencoaches.
Deze opleidingsdag voor zenleraren en zencoaches zette van alles in beweging bij mij. Rients begon met een van zijn bekende oneliners: ‘Een woord bestuderen is jezelf bestuderen.’ De juistheid ervan werd me in de loop van de dag steeds duidelijker. Als je weet wie of wat je wel of niet vertrouwt, dan ken je jezelf. Laat je ego iedere keer net iets te groot zijn, want dan daag je jezelf uit, adviseert
Rients en heb een goede coach en boven alles, heb een duidelijk doel, weet wat je wilt. En daar kwam weer een diepzinnige oneliner: ‘Als je niet weet wat je wilt, dan weet je ook niet wie of wat je moet vertrouwen.’ Jaren geleden zei ik tegen Floor mijn coach, dat ik haar graag beter wilde leren vertrouwen, waarop zij aangaf dat ik dan eerst mijzelf moest leren vertrouwen. Dat kwam bij mij binnen. De deur naar verlichting blijkt naar binnen toe open te gaan. Mijn onderzoek naar wat vertrouwen was is toen bewust begonnen. Mijn coach luistert, zwijgt, zwijgt nog eens, stelt goeie vragen, geeft hier en daar een duwtje of trekt een beetje, maar bovenal geeft ze vertrouwen; ik voel haar vertrouwen in mij. Die ruimte geeft mij de mogelijkheid om eerlijk te zijn, fouten toe te kunnen geven, te luisteren, zo transparant mogelijk te zijn en daardoor mezelf steeds beter te doorzien.
Mijn persoonlijke hoofddoel is leren, om zodoende zelf een betere
leraar te kunnen zijn, om nog meer mensen te kunnen faciliteren in duurzaam geluk. Ik wil mezelf steeds beter leren kennen, om zodoende de ander beter te leren kennen en te faciliteren in zijn of haar leerproces.
Yvonne Visser (zenleraar
Zen.nl Amersfoort) legde ons uit hoe een deel van ons functioneren
nature is, dus onze aangeboren neiging een relatie met een ander aan te gaan, en een deel door
nurture (zorg en opvoeding) wordt afgesteld. Het is interessant om te weten hoe die verhouding in elkaar zit. Door Yvonnes uitleg begrijp ik mijzelf weer een beetje beter. Hier leer ik van. We zijn niet allemaal hetzelfde afgesteld. Meer bewust worden van hoe ik ben afgesteld helpt om mezelf beter te leren begrijpen. De
boeken van Rients en de samenvatting ervan tijdens zijn inleiding op deze ziopdag, vormen een complete handleiding om te leren het nurture-gedeelte anders en vooral meer bewust af te stellen op wat je wezenlijk bent en wilt.
Leer voelen wat je wilt voelen heeft alles te maken met leren vertrouwen. Goed kunnen luisteren naar wat je voelt verhoogt het vertrouwen in je lichaam als antenne voor ontwikkelingen in je omgeving. Zo heeft vertrouwen dus alles te maken met goed voelen. Er bestaat niet zoiets als een algemeen gevoel van vertrouwen. Vertrouwen heeft te maken met durven, met moed. Doen wat je denkt niet te kunnen, en dan toch doen, hoe spannend het ook is. Rients zijn verhaal moedigt me aan om meer van mezelf te laten zien. Ons ego, zo houdt hij de zioppers voor, is synoniem met ons vertrouwen, wij zijn ons vertrouwen, je kunt je er bijna niet los van maken. Je kunt een ander niet meer vertrouwen dan jezelf. Hoe meer ik in staat ben eerlijk naar mezelf te kijken, hoe beter het voelt. Ik leer mijn ego te doorzien én ik voel wat er gebeurt als ik mijn weerstand kan loslaten. Al die keren dat ik mijn weerstand kan laten voor wat het is en niet te veel naar mijn kleine ego luister, word ik mij gewaar van ruimte en vrijheid en van de mogelijkheid tot bewust kiezen. Mijn (zelf)vertrouwen groeit weer als ik net iets meer blijk te kunnen dan ik had gedacht.
Vertrouwen heeft ook met gunnen te maken. Gun ik het mijzelf om vertrouwen te hebben? Heb ik de moed om mijn conditioneringen, mijn ingesleten denkpatronen los te laten? Gun ik de ander complimenten en durf ik zelf complimenten in ontvangst te nemen? Ik kreeg een poosje geleden een compliment. Het compliment in ontvangst nemen ging me niet goed af. Ik wimpelde het af en relativeerde waarover het ging. Mijn kleine ego zei, als ik het kan, kan iedereen het en is het niet de moeite waard. Toch liet het me daarna niet los, of eigenlijk, het compliment liet me niet los. Meerdere keren heb ik het gesprek ‘afgedraaid’ en hierdoor zag ik ineens wat ik eigenlijk heel vaak doe. Het is een ingesleten vaste gewoonte, gesprekken terug te halen om de ‘verborgen’ boodschappen eruit te vissen. Waar zitten de woorden, de aanwijzingen dat het compliment toch niet gemeend is? Ik wantrouw het compliment. Want mijn kleine ego zegt dat een compliment niet waar kan zijn. Of het compliment klopt niet, of de gever deugt niet, want ik weet dat ik het compliment niet waard ben. Mijn te kleine ego, bron van wantrouwen.
Mijn langzaam maar zeker toegenomen gevoel van zelfvertrouwen verandert weer meteen door een vraag iets te doen waarvan ik eigenlijk denk het niet te kunnen. Ik schiet terug naar wantrouwen. Oude bubbels worden geraakt. Maar gelukkig steeds vaker zeg ik dan toch gewoon JA. De vraag om dit verslag te maken voelt als zo’n uitdaging. Ik word ‘gedwongen’ dieper in het onderzoek naar vertrouwen te duiken, dieper in mezelf te voelen. Wat betekent vertrouwen voor mij? Het voelt soms nog steeds spannend, ik weet niet hoe het afloopt. Dat is ook vertrouwen. Bij alle nieuwe dingen die we doen - eigenlijk bij alles wat we doen - weten we niet zeker hoe het zal aflopen, maar door ‘gewoon te doen’ leer ik steeds meer te vertrouwen. De heldere uitleg van Yvonne en de ‘handleiding’ van Rients over vertrouwen gaven mij en de andere aanwezigen weer veel heldere inzichten in het woord 'vertrouwen'.
Vertrouwen is een werkwoord!
In Memoriam: Ton Lathouwers
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert