ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Weekendsesshin: Zonder grenzen
In de weekendsesshin van 1-3 oktober gaan we samen onderzoeken wat onze grenzen zijn. Doel is om door inzicht in de grenzen beter in staat zijn deze waar nodig te verleggen, zodat we meer in contact komen met ons ware zelf, onze schaduw, ons lichaam en de wereld om ons heen. Een boek dat we gebruiken ter inspiratie voor de inleiding tijdens deze weekendsesshin is het boek van Ken Wilber.
Voor informatie en aanmelding klik hier. Hieronder een korte samenvatting van het boek
Zonder grenzen
Zonder grenzen
Wij zitten vol en hebben ons omgeven met (onze eigen opgetrokken) grenzen en die grenzen beperken ons in voelen wie we echt zijn. We trekken grenzen op zodra we beginnen te praten; woorden schieten altijd te kort. Door ieder antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’ te beantwoorden met ik ben zus of zo, beperk je jezelf, want daarmee ben je zoveel andere dingen niet. Grenzen.
We zijn afgescheiden geraakt van ons lichaam. We leven vanuit ons ego, maar half, en hebben daardoor een beperkt zelfbeeld (persona). Wilber: ‘Als het individu zich met slechts enkele facetten van zijn psyche identificeert, dan wordt de rest van zijn psyche eigenlijk gevoeld als niet-zelf.’ De ongewenste aspecten van onszelf (onze schaduw) willen we niet zien, of we zijn ons er niet bewust van. Ook hier een duidelijke grens die voor problemen kan zorgen als we niet leren inzien dat we allemaal een donkere kant (onze schaduw) hebben. Het kost inzet en moeite om je stap voor stap te verenigen met je schaduw, met je lichaam én de aspecten van je eigen geest.
Ons leven bestaat uit tegenstellingen: boven-onder, binnen-buiten, hoog-laag, etc. De natuur heeft echter geen weet van tegenstellingen. Met elke beslissing die we nemen, elke daad, ieder woord, bewust of onbewust, trekken we grenzen. Wilber: ‘Het trekken van grenzen is het creëren van tegenstellingen én we hebben de neiging alle grenzen als echt te beschouwen.’ Er is geen goed zonder kwaad, geen hoog zonder laag, het is er altijd alle twee! Het lijkt alsof tegenstellingen onverenigbaar zijn, oorzaak en gevolg, subject en object, verleden en toekomst, maar ze zijn samen één, onlosmakelijk verbonden. Creeer je het één, dan is er ook direct het ander.
Het in kaart brengen van de wereld (volgens
Genesis de eerste taak van Adam), alles kunnen benoemen, was nodig want zodoende kunnen we met elkaar werken en leven, maar het heeft grenzen opgetrokken. Het heeft ons vervreemd van ons één-zijn, van onze non-dualiteit, van ons leeg zijn. De wereld is geen verzameling van aparte dingen. Eenheidsbewustzijn is niet meer dan het bewustzijn van het bestaan van de ware wereld zonder grenzen en elke grens die jij trekt hang af van jouw afgescheiden bestaan, jouw primaire grens tussen zelf en niet-zelf. Is er verschil tussen de waarnemer en het waargenomene? Waar hoor je de vogels, de auto’s op straat, de TV vanuit de woonkamer? Buiten je, in je? Zo is het ook met zoeken naar ons ware zelf. Wat neem ik waar? Waar begint het? Waar eindigt het?
De tijd is een grens die we hebben opgeworpen. Dit huidige moment, er komt geen einde aan, en toch is het zo lastig om in dit moment te leven. Hoe leren we om te gaan met het begrip tijd, verleden, toekomst en nu? Heden, nu, ligt altijd ingeklemd, wordt begrensd door het verleden en de toekomst. Het heden, nu, is een aaneenschakeling van momenten en het verleden is als herinnering altijd een huidige ervaring en de toekomst bestaat (ook) alleen in onze gedachten. Er is alleen maar nu.
Wilber neemt ons mee om de grenzen in onszelf te leren herkennen en stap voor stap op te heffen. Daardoor kunnen we vrij ‘heen en weer reizen’ tussen alle lagen: het Persona-niveau (persona/schaduw), het Ego-niveau (ego/lichaam), het Totale organisme (Centaur/buitenwereld).
Om tot de laag van het eenheidsbewustzijn door te dringen menen we ook dat we een grens moeten beslechten. In die zoektocht menen we te moeten veranderen of iets te moeten bereiken. We zijn naarstig op zoek naar meer, anders, beter, mooier, maar dit is het. We hebben de neiging weg te willen van de huidige ervaring, zeker als die niet goed voelt. Er is alleen maar dit moment. Eenheidsbewustzijn is niet iets waar we naar toe kunnen gaan. Het is er al. Eenheidsbewustzijn en het heden zijn een en hetzelfde. Als je weerstand voelt tegen het heden, voel je weerstand tegen eenheidsbewustzijn. Je bewust worden van je eigen weerstand en het begrijpen van je eigen weerstand is de sleutel naar eenheidsbewustzijn. We hoeven niets te doen, niets te laten, niets te ondernemen, het is altijd aanwezig.
In de weekendsesshin van 1-3 oktober gaan we samen onderzoeken wat onze grenzen zijn om met dit inzicht deze waar nodig te verleggen, zodat we meer in contact komen met ons ware zelf, onze schaduw, ons lichaam en de wereld om ons heen.
Voor informatie en aanmelding klik hier.
In Memoriam: Ton Lathouwers
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert