ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Samen bubbels ruimen
Annemie,
Zen.nl Den Haag
Dit is het tweede artikel van Annemie, in de dagelijkse praktijk kinderpsychiater en daarnaast zenleraar in opleiding bij Zen.nl Den Haag, waar ze ook les geeft. Lees hier deel 1.
Een snee versgebakken brood, even pauze in de zon. Vroeger kon ik dit soort keuzes nauwelijks maken, ik bleef maar in de actie, rennend van hot naar haar. Veel mediteren en reflecteren op dat rondrennen – wie wil er nu eigenlijk rondrennen, van wie is die keuze, toch niet van mij? – heeft ruimte gemaakt om beter te voelen wat ik nodig heb. Dit niveau van keuzes maken gaat me intussen best goed af. Soms klinkt er nog een echo van een oude bubbel, “zooo, moet jij niet iets gaan doen?” Die bubbel lach ik tegenwoordig vriendelijk weg en denk dan “aardig verwerkt”.
In mijn werkcontext merk ik dat keuzes me wat moeilijker afgaan. “Wacht nog even,” probeer ik mijn dilemma’s te sussen, want ze zijn omgeven van de bubbels. Een reorganisatie op mijn werk zet alles weer op scherp. Mijn emoties lopen dagelijks torenhoog op. Vertrek ik, of probeer ik nog een keer het gesprek aan te gaan? Het dilemma is niet van plan zich te laten sussen. Wat voelt goed? Met de tijd bouwt de paniek zich op en de druk om iets te doen neemt toe, dus ik schiet in de actie. Dat lucht even op, maar de twijfel dat mijn besluit niet goed doorvoeld was, blijft knagen.
Hoe ontwikkel ik een kompas? Hoe richt ik me op plaatsen die bij me passen? Wat doe ik met mijn bubbels ondertussen? Gelukkig bestaan er
zencursussen. Het zitten en ideeën uitwisselen met mijn medecursisten in Zen.nl Den Haag brengt veel herkenning. In een veranderende wereld is een eigen pad en keuzes maken voor iedereen een zoektocht. Ook Spinoza en
Thich Nhat Hanh inspireren me en toch slaag ik er maar moeizaam in om hun lessen toe te passen in de modderige praktijk.
De uitdaging zit voor mij in mijn half verwerkte bubbels. Daarmee bedoel ik besef te hebben van een onverwerkte ervaring, die verstandelijk te doorzien en desondanks weer
terug in de bubbel te vallen met een min of meer automatische keuze, zoals de naald van een grammofoon rondjes draait in dezelfde groef. Met dat alles zit ik op mijn
meditatiekussen in de onrustige weken op het werk, vol spanning in rug en nek. Als de piekergedachten en zelfverwijten wat gezakt zijn, besef ik één ding; ik wilde weer teveel tegelijk. Langzaam worden gelukkig ook mijn prioriteiten in mijn werk helderder.
Verstandelijk zicht hebben op je onverwerkte ervaringen is dus een mooi begin, maar daar ben je er nog niet mee. Ik besef dat dit het is op dit moment, ik en mijn bubbels, en dat ik de gevolgen van mijn keuzes niet kan overzien. Het advies van Floor tijdens haar
sesshin, om klein te beginnen omdat “vrijheid begint bij de kleinste keuzes”, voelt als een werkbare formule. Zoals vorige week in het gesprek met een gezin. De dochter gaat al maanden niet meer naar school, de moeder heeft alles geprobeerd, de vader begrijpt het niet. Niets heeft geholpen. Iedereen is waar ze nooit hadden willen zijn. Mijn suggesties doen de twijfels niet kleiner worden. We maken afspraken over een volgende afspraak en ik zeg wie ze kunnen bellen tijdens mijn vakantie. Moeder is ongerust, dochter zwijgt boos, vader zucht. Bij de deur draait moeder zich om. “Ga je nog iets doen, tijdens je vakantie?” Ik aarzel, normaal ga ik niet voor een persoonlijk antwoord, maar deze keer kies ik anders. “Ja,” zeg ik, “ik ga een weekje mediteren.” De moeder ontspant, voor het eerst tijdens ons gesprek. Deze hulpverlener weet het ook niet en is zich daar bewust van, lees ik in haar ogen. “Ja, spiritualiteit is belangrijk”, stamelt ze. Vader fronst verbaasd en dochter richt met rollende ogen even al haar aandacht op moeder. Ik knik de moeder toe en voel me verbonden. Samen ruimen we bubbels in de modder.
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari