ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Foto © Istock
Mijn kinderen zijn schatten
Door Florentine van Lookeren Campagne
Zen.nl Nederland
Column over zen, meditatie en moederschap
Mijn kinderen gaan eigenlijk nooit op het wifi-kastje zitten. Nee echt, het zijn schatten. Mijn kleuter bouwt graag hutten achter de bank, maar eigenlijk nooit naast de bank, waar het wifi-kastje staat. Mijn peuter wikkelt zich graag in het gordijn van de eetkamer, maar eigenlijk nooit het gordijn bij de bank, waar het wifi-kastje staat.
Dus de kans dat ze dat precies tijdens
online stille zondag wél zouden doen was behoorlijk klein. Maar daar zat ik dan, naast een telefoon zonder internet, te wachten en te wachten op de bel die maar niet kwam.
Toen ik er eenmaal achter was wat er gebeurd was, moest ik er eigenlijk wel om lachen. Ik had in ieder geval één periode normaal en één periode wat langer dan normaal gezeten en de rest geloofde ik wel. Hoera, ik had voor het eerst in tijden weer eens meegedaan aan stille zondag en nu gingen we buiten steppen.
Nooit zag ik de kinderen meer in de buurt van het wifi-kastje en zonder er over na te denken schreef ik me in voor een tweede stille zondag. En verrek, wat duurde het weer lang voor die bel kwam…
Deze keer was ik laaiend. Hoe kregen ze het voor elkaar? En hoe kreeg mijn vriend het voor elkaar om daar nu niks van te merken? Zo zelden dat ik eens iets aan zen kon doen, zo verschrikkelijk weinig tijd claim ik voor mijzelf, was het nu echt nodig om die ene stille zondag te saboteren?
Ondanks het feit dat ik twee periodes prima had gezeten was de dag grondig verpest. En dat, bedacht ik me achteraf natuurlijk pas, was niet zo zen.
We doen die stille zondagen om ons vermogen te vergroten om
onder alle omstandigheden zo gelukkig mogelijk te zijn. Bij ‘alle omstandigheden’ denk ik aan groot geluk – zonovergoten dagen, die je niet moet verpesten door ondertussen aan je werk te denken. En aan groot leed – ziekte, verlies, situaties waar duidelijk veel zen nodig is om je er doorheen te slaan.
Klein leed, zoals een stille zondag die mij ontnomen wordt, daar had ik niet aan gedacht. Maar dat is ook een omstandigheid. Ik moest hem alleen even als zodanig herkennen.
Gelukkig doen gelegenheden om daarmee te oefenen zich dagelijks voor. Drie keer wakker gemaakt vannacht? Ook een omstandigheid. Iedereen snotverkouden en pis-chagrijnig? Ook een omstandigheid. Afwas tot aan het plafond? Ook een omstandigheid.
Soms lukt het me om de ruimte te pakken en te kiezen hoe ik met die omstandigheden om ga. Heel vaak ook niet. Maar dat kan ik altijd nog wijten aan het feit dat ik nooit eens ongestoord mee kan doen met stille zondag.
In Memoriam: Ton Lathouwers
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert