whatsapp
 

 

ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven




Zen.nl, Zen, meditatie, leren mediteren, Rients Ritskes, in memoriam, zen en de kunst van het studeren, gezondheid, zenleraren opleiding, ziek, monnik, god, discipline, stilte, geduld, in het nu, theeceremonie


In memoriam Frater Ton Oostveen


19 sept. 1943 - 10 febr. 2021



Rients Ritskes, Zen.nl Nederland

Ton heb ik leren kennen als een geweldig mens. Hij was na mijn terugkomst uit Denemarken in 2005 een van de eerste cursisten bij Zen.nl Nijmegen. Ik herinner het me als de dag van gisteren toen hij in het kennismakingsrondje het woord nam. We vragen de deelnemers dan iets te vertellen over hun motieven om deel te nemen aan de cursus en of ze al ervaring hebben met mediteren. Ton vertelde toen al 10 jaar lang dagelijks te mediteren en hij beweerde dat hij dat van mij geleerd had. Toen ik zei dat we elkaar toch niet kenden verklaarde hij het mediteren geleerd te hebben uit mijn boek Zen en de kunst van het studeren. Hij vertelde als Frater jarenlang straatwerker te zijn geweest en aan de ellende die hij daar tegen kwam zelf bijna geestelijk aan kapot ging. Hij gaf aan de gedetailleerde meditatie-instructie in het boek nauwkeurig te hebben gevolgd en ervoer meteen het rustgevende effect en was het sindsdien tweemaal daags blijven mediteren. Het bracht hem de rust die hij zocht en het droeg bovendien bij aan zijn toen zwakke gezondheid. Op de vraag waarom hij dan nog een cursus kwam doen was hij heel duidelijk; ‘om mijn eigen ervaring te verdiepen en om later mogelijk ook anderen de weg van zenmeditatie te kunnen wijzen’. Hij was daarmee eigenlijk een van mijn eerste zenleraren in opleiding, een opleiding die hij enkele jaren later succesvol afrondde en waarna hij zelfstandig zenlessen ging verzorgen. Dat deed hij tot hij enkele weken geleden ziek werd. Ton was een geweldige collega en ik laat hem hieronder graag zelf aan het woord met een stuk uit een interview* dat enkele jaren geleden is verschenen.

Rust en één zijn
Of je nu een christelijke of boeddhistische monnik bent, een soefi-mysticus of gewone burger, de weg naar God leidt uiteindelijk voor iedereen naar dezelfde Bron. Zen beoogt je niet alleen rust van geest te brengen d.m.v. stilte, maar bovenal inzicht in de éénheid die wij werkelijk zijn, welke zich vertaald in mededogen en liefde. Mededogen en liefde ten opzichte van de aarde, mens, dier en plant. Bijkomend voordeel is onder andere het ontwikkelen van geduld, niet onbelangrijk, als je weer eens in de file geraakt”. Zen meditatie is niet voor watjes. Het vergt zeker in het begin een grote mate van discipline, in een niet zo gemakkelijke houding, tijdens het in stilte zitten. Je moet tenslotte alert blijven om je bewust te worden van je diepste werkelijkheid, je Zijn, of juist de storende laag die er omheen ligt. Bewust worden en blijven is moeilijk in onze huidige tijd, die gekenmerkt wordt door een toenemende behoefte, respectievelijk verslaving aan prikkels. Ik weet, dat de diepgang bij groepsmeditatie regelmatig groter is als bij een individuele meditatie.

Op indringende wijze word ik geconfronteerd met deze realiteit als halverwege de sessie tranen uit mijn ogen komen en een nat ‘waarheidsspoor’ op mijn wangen achterlaten. Ik heb namelijk een heftig jaar achter de rug. Tijdens dat meditatiemoment voelde ik het weggestopte verdriet hierover, de gebrokenheid in mij, juist doordat je in Zen probeert één te worden. Mijn sociale afweerwapens waren gaandeweg de meditatie in de nulstand beland. “Maar het voelen van die gebrokenheid is tegelijkertijd het begin van je genezing, de scheur in je hart kun je nu gaan helen”, vertelde de medezitster aan mijn linkerkant mij na afloop. Verbondenheid met mijzelf door middel van meditatie bleek de geestelijke ingreep, die daarvoor nodig was.

Zen zorgt voor orde in je hoofd, het zijn in het NU. Het bevordert het besturen van je gevoelens, in plaats van dat deze zich voor je verbergen of erger, met je op de loop gaan. Het was een indrukwekkende meditatieavond in Zeist, die op passende wijze afgesloten werd met de theeceremonie, waarbij de leeg gedronken theekopjes in volgorde, als een ‘wave’, tikkend op de vloer werden terug gezet.


* Bron: www.tonoostveen.nl