ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
De kogel die mij vormde (deel 1)
Steven Edelenbos,
Zen.nl Groningen
Eindelijk ben ik door heel veel mediteren en meer dan 10
sesshins op het kruispunt gekomen waar ik al 25 jaar op wacht. Ik voel weer dat ik leef en ik kan mijn gedachten weer aanschouwen voor wat ze zijn.
Gesloten
Mijn bubbel was zo dwangmatig en hard dat ik leefde met een gesloten tunnelvisie. Gek genoeg heeft het me van alles gebracht wat mijn hartje begeert, behalve rust, liefde en geduld. Vaak hoorde ik erover tijdens de zenlessen en boeiende gesprekken, maar nooit voelde ik dat deze zaken voor mij zouden zijn weggelegd. Mijn super duale bewustzijn maakten mooie zaken als rust, vrede en acceptatie onmogelijk en voor zover ik voelde, voelde ik mij eenzaam en onbegrepen. Maar niet op een vervreemde manier, dat was zoals ik toch altijd ben geweest?!
Vrij ademen
Nu, na vele jaren dagelijks mediteren merk ik dat ik weer kan ademen, dat ik weer kan leven en mij zelfs betrokken voel. Ik ben wakker geworden uit een leven van pure adrenaline. Ik heb nog steeds twee banen van 40 uur en besteed 20 uur aan het managen en lesgeven in Zen.nl Groningen. Ik word wakker uit een uitgeput lijf en blijk een vriendin te hebben die veel liever is dan ik al die tijd heb kunnen zien. Ik voel weer de mogelijkheid om vrij en volledig in en uit te ademen. Het is bevrijdend en vreemd tegelijk. Ik weet me de afgelopen jaren soms geen houding aan te meten. Mijn agressie en competitieve houding past goed in de wereld en een deel van mijn directe omgeving kent mij zo al mijn hele leven.
Gebeurtenis
De bubbel waarin ik leefde ontstond toen ik 8 jaar was. Ik speel op dat moment met mijn vriendjes op de hoek van de straat en wat ik niet weet is dat er tegelijkertijd een jongen uit het raam van zijn slaapkamer hangt met een luchtdruk geweer dat hij al eerder gebruikt heeft voor criminele handelingen. Die middag ben ik het doelwit. Hij schiet mij in mijn hoofd en vanaf dat moment leef ik in de bubbel waaruit ik nu ontwaak. Ik voel een klap, bloed stroomt over me heen en ik kom al schreeuwend ons huis binnen. Niemand thuis, de buurvrouw komt door mijn geschreeuw kijken en belt geschokt de politie. Die trekt met groot materieel en ambulance uit en ik voel me het middelpunt van een zeer indrukwekkende film, compleet met zwaailichten en sirene naar het ziekenhuis. Maar ik hoef geen medelijden, want ik ben behalve onder de indruk van alles wat er gebeurt vooral heel erg boos, woedend en wil maar één ding en dat is wraak.
Reactie
De wond aan mijn hoofd blijkt oppervlakkig en met mijn haar eroverheen zie je er al snel niks meer van. De ambulance brengt me weer thuis en zo slaap ik dezelfde dag weer thuis. De volgende dag staan er een paar landelijke televisiezenders op de stoep voor een interview, maar daar willen mijn nuchtere ouders niets van weten. De kranten bellen, maar mijn ouders nemen de telefoon niet op. Het motto is: wij doen ons verhaal niet. Daardoor is er in de wijk verwarring om wie het nou eigenlijk draait. Mijn vriendje Stefan is net geopereerd aan zijn flaporen en loopt rond
met een groot verband om zijn hoofd. Daardoor krijgt hij alle aandacht
en kan hij zijn verhaal aan iedereen kwijt. Het enige waar ik een beetje aandacht voor krijg is mijn nek, die zit helemaal vast, wat uitstraalt naar mijn rug.
(Niet) laten uitrazen
Het gewone leven is snel terug en ik ga met mijn ouders het gesprek aan met
de jongen die mij beschoten heeft. We ontmoeten hem op het politiebureau en hebben een vreemd en ongemakkelijk gesprek waarin hij zijn excuses aanbiedt en ik een vreemd gevoel krijg van medelijden voor ons beiden.
Hij krijgt een taakstraf, een voorwaardelijke celstraf en moet mij een schadevergoeding betalen. Ik wil het maximale bedrag, want ik voel me ondertussen helemaal niet gehoord en ben langzamerhand steeds bozer over het feit dat ik niet gehoord ben, dan over het feit dat ik getroffen ben door een kogel. Maar mijn ouders willen eigenlijk helemaal niets vragen en kiezen daarom voor het
minimumbedrag van 250 gulden. Ik blijf zitten met een bak adrenaline die
na 25 jaar nog nauwelijks is uitgeraasd.
De volgende sesshins zijn gepland voor:
Van 9 t/m 15 mei o.l.v. Floor Rikken (wachtlijst)
Van 16 t/m 22 mei o.l.v. Yvonne Visser (wachtlijst)
Van 27 juni t/m 3 juli o.l.v. Rients Ritskes (wachtlijst)
Van 4 t/m 10 juli o.l.v. Rients Ritskes (wachtlijst)
Van 17 t/m 23 oktober o.l.v. Floor Rikken (extra sesshin)
Van 21 t/m 27 november o.l.v. Arthur Nieuwendijk (wachtlijst)
Van 16 t/m 22 januari 2022 o.l.v. Yvonne Visser
Van 8 t/m 14 mei 2022 o.l.v. Floor Rikken
Van 26 juni t/m 2 juli 2022 o.l.v. Rients Ritskes
Van 2 t/m 8 oktober 2022 o.l.v. Arthur Nieuwendijk
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari