ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Foto: Rients © Zen.nl
Zenvol schaatsen
Annemieke Sonneveld,
Zen.nl Amsterdam
Over de samenhang tussen zen, mediteren, schaatsen, moeizaam co-ouder zijn en het hebben van een hoger doel.
In mijn tienerjaren en tijdens mijn studietijd heb ik heel fanatiek geschaatst. Mijn droom was ooit op de olympische spelen uit te komen voor Nederland. Om allerlei redenen heb ik die droom nooit gehaald. Maar ik heb wel in de subtop meegedraaid en ik heb vele studententoernooien gewonnen.
Daarnaast had ik als student de mooiste bijbaan die ik wensen kon: schaatsinstructeur bij Duosport op de Jaap Eden baan in Amsterdam.
Al met al kijk ik tevreden terug op de tijd dat ik fanatiek met schaatsen bezig was. En het mooie is dat wanneer je iets fanatiek doet en een doel nastreeft, je ook allerlei levenslessen erbij cadeau krijgt. Levenslessen die ik nog dagelijks toepas.
Na mijn studietijd ben ik gaan werken en aan het begin van mijn dertiger jaren ben ik getrouwd en heb ik twee kinderen op de wereld gezet. Mijn huwelijk ging al snel mis en ik scheidde van mijn man toen de kinderen nog maar vier en twee jaar oud waren. Mijn scheiding ontaarde in een jarenlange vechtscheiding. Intussen werd het ouderschap voortgezet in een modern co-ouderschap. Een behoorlijke uitdaging die mij tot op de dag van vandaag nog steeds de nodige kopzorgen brengt.
Dit moeizame co-ouderschap heeft mij uiteindelijk naar Zen gebracht. Via therapie en mindfulness ben ik in 2017 begonnen met Zen, na het lezen van het boek “denken wat je wil denken” van Rients Ritskes. Ik ben zelf begonnen met het 2x 20 minuten per dag mediteren en sindsdien is mijn leven een stuk makkelijker geworden. Sinds september 2019 ben ik begonnen met mijn opleiding tot Zenleraar.
Wat ik mooi vind om te merken is dat dingen in mijn leven steeds meer bij elkaar komen. Zo zie ik steeds meer parallellen in Zen en schaatsen.
In de tijd dat ik zelf schaatste was Johan Olav Koss ook actief. Hij won vele WK’s en medailles op de olympische spelen. Natuurlijk werd hij vaak als voorbeeld genoemd in de trainingen die ik kreeg en de lessen die ik zelf gaf.
Wat ik van hem onthouden heb was de stelling “bemoei je er niet mee!!”. Dit ging over hoe je tijdens wedstrijden in de juiste flow kunt komen. Wanneer je streeft naar perfectie van je slag, van het ingaan van je bocht of in het voorbijgaan van je tegenstander, zul je niet in deze bekende flow komen. Je lichaam weet allang hoe die hard moet schaatsen, immers daar besteed je aandacht aan in de trainingen. De kunst bij een wedstrijd is vooral focus. Focus op ieder moment van de wedstrijd, focus op iedere slag, op iedere afzet. Niet denken, wel aandachtig aanwezig zijn bij wat je aan het doen bent.
Kortom de stelling van Johan Olav Koss was toen ook: als je een goede bocht wilt rijden: ga ervoor! Focus niet op
hoe je het doet, maar vertrouw erop dat je lichaam wel weet hoe je dat moet doen. Schaats vooral aandachtig, aandacht op iedere slag en vertrouw op de rest. Die benen weten wel hoe ze zich moeten bewegen in die bocht, je adem gaat vanzelf.
Zelf heb ik dat ook ervaren. Ik ben nooit een goede sprinter geweest. De 500 meter vond ik altijd een hele lastige afstand om te rijden. Elke slag op deze afstand telt, want 1 misser en je tijd is al verpest. Ik merkte dat hoe meer ik tijdens de wedstrijd bezig was met de eindtijd, hoe minder ik bezig was met focussen op mijn beweging, hoe slechter mijn start ging, hoe meer misslagen ik deed en uiteindelijk hoe slechter de eindtijd werd.
Een doel voor ogen hebben is natuurlijk prima. Maar alleen aan dat doel denken en vergeten hoe je die kunt bereiken is funest. De weg naar het doel toe is minstens net zo belangrijk. En deze weg is juist ook de weg die ons bezig houdt, de weg waar we dagelijks voor opstaan. Iets waar we stap voor stap naar toe werken om de kans naar succes zo groot mogelijk te maken.
Vroeger waren dat voor mij schaatstrainingen, goede voeding, schaatslessen geven, voldoende slapen, veel wedstrijden rijden. En dan ging het op een gegeven moment als vanzelf: ik ging steeds harder rijden en won steeds meer wedstrijden.
Tegenwoordig gaat het om het stapje voor stapje werken aan de opvoeding van mijn kinderen om het hogere doel te bereiken. Het hogere doel is de kinderen een zo goed mogelijke basis geven. Een basis van warmte en liefde. Zodat ze opgroeien tot evenwichtige volwassenen die hun leven richting kunnen geven en gelukkig kunnen zijn.
In een complex co-ouderschap valt dat niet altijd mee. Dit betekent veel zelf confrontaties, confrontaties met het verleden en gedrag ex-man, confrontaties met de kinderen. Via Zen kan ik mij focussen om bij elk stapje te handelen vanuit het hogere doel en toch ook te focussen op het moment. Wat is er aan de hand? Wat kan het kind hieraan doen? Wat is mijn rol? Wat projecteer ik? Wat is mijn bubbel in dit conflict? En dan niet denken, maar juist voelen, aandachtig aanwezig zijn, focus op elk klein stapje en steeds weer handelen van uit het hogere doel.
Ook heb ik het vertrouwen van het “met aandacht ingaan van de bocht”, focus op het diep zitten (warmte en liefde) en heb vertrouwen in je lichaam (vertrouwen in de kinderen). Elke training (dag) heeft zin en geeft weer een kans opnieuw te beginnen.
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari