ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Over woorden en je naam
Marianne van Dongen,
Zen.nl Breda
Stel dat dit het is? Het hier en het nu. Zou je dat kunnen, met heel je hart hier zijn, met alles wat je bent? Met deze vraag begon Floor de eerste inleiding tijdens de afgelopen
zomersesshin.
Woorden geven perspectief
Ook leerden we meteen op maandagochtend een nieuw woord, namelijk 'inframince'. Het woord komt van de kunstenaar Marcel Duchamps. Een voorbeeld van inframince is: je zit op een kussen, je staat op van het kussen en het is nog warm. Van wie is die warmte? Bij een nieuw woord leer je ook weer iets nieuws van de wereld. Floor gebruikt inframince om overgangen tussen de dingen te gaan zien. Beweging van het ene naar het andere zichtbare, voelbare. Je bewuster zijn van inframince verrijkt je wereld. Je ziet meer verbindingen in de wereld. Je ziet de indrukken en afdrukken, die we continue in en op de wereld achterlaten, zoals voetsporen in het gras als je erop gelopen hebt.
Woorden (onder)scheiden
Zijn we losse eenheden of zijn we één geheel? Is er éénheid en continuïteit tussen ons?
Waar we een woord voor hebben, dat bestaat. Dat kennen we. Bij een nieuw woord leer je ook weer iets nieuws van de wereld. Het opent zich, maar sluit ook als je denkt "dit is het dan". Dingen met taal scheiden, doen we door er woorden aan te geven, maar met het woord ‘inframince’ groeit het bewustzijn van de samenhang, zoals het bewust zijn van de warmte van het kussen waarop je zat. Je ziet meer het geheel. Het begrip inframince is een ander perspectief om naar de wereld te kijken.
Namen zijn woorden
Ik het kader van inframince worden we uitgenodigd onze eigen naam te onderzoeken.
Wat weet je van je naam, weet je wat het betekent en van wie je de naam gekregen hebt?
Ben je bereid een nieuwe naam te ontvangen of te nemen? Onderzoek nog eens je eigen naam, hoe heeft deze je gevormd? Op mijn geboortekaartje staat: Marianneke.
Namen onderscheiden
Mijn roepnaam is ergens in mijn jeugd Marianne geworden, wanneer de letters ‘ke’ eraf zijn gegaan weet ik niet. Ik kan me weinig herinneren dat ik als kind bij naam genoemd werd. Dan herinner ik me meer ‘ons kleintje’, ik was de jongste van vijf, of ‘ons zonnestraaltje’.
Vroeger als kind vond ik mijn naam niet altijd leuk, omdat er in groepen vaak meerdere Marianne’s waren. Dat gaf soms onduidelijkheid, of je werd degene met de bril, of je had dezelfde naam met iemand waar je niet op wilde lijken. Nu vind ik het niet vervelend meer, eerder een soort trotse verbinding: we hebben dezelfde naam. Opvallend is wel dat er in mijn familie heel veel mensen hun voornaam hebben veranderd. Mijn partner en ik hebben daarom onze kinderen twee namen gegeven. Ik heet nu Marianne, maar ben vaak heel anders genoemd: Marianneke, Marian, MarieJan, Maram, Palam, Mar, Marjanne en Marianna. Dat maakte me eigenlijk ook niet uit. Ik vond het ook iets grappigs hebben, zoveel namen en ze bedoelen toch allemaal mij. Zelfs veel mensen schrijven nog steeds Marian, terwijl ik alles met Marianne onderteken.
Namen geven perspectief
Dat ik Marianne heet komt door mijn moeder, zij had zelf heel graag zo geheten! De betekenis van mijn naam heb ik altijd aan de Franse betekenis gekoppeld: strijdvaardig en dapper. Daar kon ik wel mee leven, omdat ik (on)bewust verband legde met: dan sta je ergens voor! Als dat voor het juiste is, wilde ik dat wel. Ik heb mijn naam lang als Marian uitgesproken en pas door zen ben ik bewuster Marianne gaan zeggen. Marian klinkt veel harder en die verzachtende ‘-e’ op het einde vind ik mooier klinken en lijkt meer ruimte te geven. Bij mijn eerste sesshin realiseerde ik me dat ik in mijn beleving nog nooit zo vaak mijn naam heb horen noemen als bij zen. Toen werd ik me er pas goed bewust van wat een naam met aandacht noemen doet. Je doet ertoe, je wordt genoemd, je mag er zijn. Bij het persoonlijk onderhoud (dokusan) wordt je ook steeds met naam aangekondigd en toen ik hiervoor de eerste keer bij
Rients kwam, noemde hij mijn naam, maar hoorde ik nu Marianna met een a aan het einde? Het klonk ineens als een melodie en ik vond het heel mooi, zo kon mijn naam dus ook klinken. Ik nam me voor de volgende avond goed te luisteren of ik nu weer de -a erbij zou horen en jawel, weer hoorde ik de melodie op -a eindigend. Ik heb serieus overwogen na die sesshin mijn naam te veranderen in Marianna uit dank aan degene, die zen op mijn pad heeft laten komen. Dat heb ik toen nog niet gedaan, maar er komt een moment dat ik een andere naam zal krijgen, wanneer ik een volgende stap zet op mijn boeddhistisch pad.
Stel dat dit het is?
Het hier en het nu.
Zou je dat kunnen,
met heel je hart hier zijn,
met alles wat je bent?
Mijn eerste gedachte als antwoord op deze vraag was: ”Zo dankbaar dàt dit het is!”
De komende sesshins zijn gepland voor:
Van 18 t/m 24 oktober o.l.v. Floor Rikken (wachtlijst)
Van 25 t/m 31 oktober o.l.v. Arthur Nieuwendijk (wachtlijst)
Van 17 t/m 23 januari o.l.v. Yvonne Visser
Van 9 t/m 15 mei o.l.v. Floor Rikken
Van 27 juni t/m 3 juli o.l.v. Rients Ritskes
Van 21 t/m 27 november o.l.v. Arthur Nieuwendijk
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari