ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Ik ben het probleem
Anne-Marie Brekelmans,
Zen.nl Den Bosch
Je schriftelijk helder uitdrukken is voor veel mensen een serieuze uitdaging maar dat moet je wel kunnen als je zenleraar wilt worden. Het schrijven van een essay of twee artikelen voor ZenActueel over de praktische toepassing van zenmeditatie in de praktijk is dan ook een onderdeel van de opleiding.
Soms heb je van die weken waarbij alle puzzelstukjes op zijn plek vallen. Niet omdat je weet wat de oplossing is voor een probleem waar je al langer mee rondloopt, maar omdat je weet waar je moet beginnen.
Het eerste artikel
Dit is mijn tweede artikel voor ZenActueel, maar het begon met het schrijven van mijn eerste artikel. Het had als onderwerp ‘schrijven’ en waarom ik er zo’n moeite mee heb om mijn gedachten op papier te krijgen. Over mijn worsteling met de stageverslagen, mijn verbazing als ik anderen zich suf zag schrijven tijdens de opleidingsdagen voor zenleraren en het opzien tegen het schrijven van dit soort artikelen. Waar komt deze weerstand vandaan? Uiteindelijk rolde er een stuk tekst uit mijn laptop en ik moet zeggen, ik was er behoorlijk trots op!
Vol enthousiasme stuurde ik een eerste (ik dacht definitieve) versie van de tekst naar Marlies Weijzen, mijn opleider bij
Zen.nl Den Bosch. Na de eerste positieve berichten terug via de mail, hadden we een week later een gesprek over het artikel. Marlies vroeg me: Het is een goed artikel, maar is het al af? Is er niet nog meer over te zeggen? Het vier weken laten liggen en er dan nog eens naar kijken?
Ik brak. Tranen rolden over mijn wangen. Het was weer niet goed genoeg, dat wat ik geschreven had. Na wat doorpraten, bleek dat niet het schrijven een probleem was, maar de feedback. Dat ik om goedkeuring vroeg en die niet kreeg. Mijn ego zei: AU!
Ik laat het artikel voor wat het is, stuur het niet op, want ik moet het tenslotte laten liggen van Marlies, denk ik boos. Ik heb het even gehad met zen, meditatie en de zoektocht naar mezelf en dat het altijd beter kan. Ik had even geen zin in dit soort ego-pijn. Wegduiken en vergeten was een paar weken lang het devies.
Introductiecursus
Een paar weken na het schrijven van het eerste artikel volg ik, als onderdeel van mijn stage, de
introductieles over ego. Een interessante les, die het nodige bij me oproept. Wat is dat ego nu eigenlijk? In mijn reflectieverslag van de les schrijf ik:
Ik heb het natuurlijk al wel vaker in de lessen gehoord: het ego wil zichzelf in stand houden. Maar nu moet ik er ook echt iets mee. In ieder geval weten wat daar nu PRECIES mee bedoeld wordt. Het onderwerp ego is in zen natuurlijk alom aanwezig, tijd dus om er ook wat meer literatuur over te gaan lezen, denk ik. Ik merk dat er veel vragen over zijn uit de groep, die ik toch graag wat beter zou willen kunnen beantwoorden als ik dadelijk zelf les geef.
Ik realiseer me dat ik wel kan proberen weg te duiken, proberen te vergeten, maar dat dat dus niet werkt. Want wat als een cursist straks de vraag stelt: Hoe vind je jezelf? Wat is jezelf dan eigenlijk? Hoe kom je tot jezelf?
Daarnaast heb ik zelf ook nog andere vragen: Je hebt een ego nodig om uit bed te komen, maar het zit je ook in weg. Hoe werkt dat dan? Wanneer heb je het nodig en wanneer zit het in de weg? Een te groot ego is niet goed, maar een te klein ego ook niet, dus onderzoek je wanneer welke van de twee aan het woord is, maar wat is dan de maatstaf? Beschrijven we te groot niet vaak in mannelijke termen en te klein in vrouwelijke? Dan zit er dus ook iets in de manier waarop taal een rol speelt in het definiëren van ego? En ga zo maar door.
Het begin
Dus hierbij neem ik, geïnspireerd door het verhaal van
Rients tijdens de afgelopen opleidingsdag voor zenleraren waarin hij aangaf in de komende twintig jaar expert te willen worden op het gebied van winterjasmijnbonsais, het besluit om een specialist te worden op het gebied van ego. Om theoretisch, filosofisch, theologisch, psychologisch en als ervaringsdeskundige er alles over te weten te komen. Om zo de onwetendheid op te heffen en dus bij te dragen aan minder ego-lijden. Hoe lang ik erover mag doen, daar denk ik nog even over na. Mijn ego vindt dat nog een lastige vraag.
Ik kan er wel wat hulp bij gebruiken. Want de meesten van jullie die dit lezen hebben al de nodige ervaring met het ego, sommigen met het geven van les over dit onderwerp en het lezen van boeken erover. Hierbij dus mijn hulpvragen:
Mag ik je een keer interviewen over het onderwerp ego? Ik kom graag een keer naar je toe! Maar ook een online interview behoort natuurlijk inmiddels tot de opties.
Welke boeken adviseer je mij te lezen?
Laat het me weten via
agbrekelmans@hotmail.com
In een volgend artikel meld ik graag wat mijn eerste bevindingen zijn. Je merkt het, ik heb weer zin om aan de slag te gaan met mijn zoektocht, mijn schrijven en mijn ego, ook al zal het nog wel eens AU worden.
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari