ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Hoe gaat het met je?
Esther van der Ley / Zen.nl Breda
Als ik mensen vraag hoe het met ze gaat, valt het mij op dat ik steeds vaker het antwoord “z’n gangetje” krijg. Op mijn vervolgvraag wat er precies mee wordt bedoeld, krijg ik een bevestiging van het eerder gegeven antwoord “gewoon, z’n gangetje”. Ik geef niet op en vraag nog even door. Op mijn vraag hoe het voelt, krijg ik “Niet goed, niet slecht” te horen. Het klinkt bijna als de ideale staat van zijn. Zonder oordeel. Helemaal Zen. Het houdt me bezig en ik neem het mee naar mijn mat. Mijn mat is mijn vertrouwde plek geworden waar ik twee keer per dag 20 minuten mijn aandacht op mijn ademhaling probeer te richten, maar wat vooral een moment van zelfreflectie is en waar ik mijn dag verwerk.
Zo komt ook het “gangetje” regelmatig voorbij. Waarom valt dit me op en waarom doet het me iets? Op mijn mat kom ik er vooral achter dat ik dit antwoord niet herken. Ik ken “z’n gangetje” niet. Ik ben een vat vol gevoelens, emoties en gedachten met pieken en dalen. Dit is ook de reden waarom ik bijna vier jaar geleden ben begonnen met mediteren. Ik wilde graag wat meer rust in mijn volle hoofd. Al binnen een aantal weken merkte ik de positieve effecten van het mediteren. Ik kreeg meer inzicht in wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelde. Alle gedachten die over elkaar heen buitelden zonder enige structuur en vaak ook zonder enige toegevoegde waarde. Fantasieën die gevoed werden door alle prikkels uit sociale media, televisie en het nieuws. Gedachtepatronen over wat anderen van me zouden kunnen denken die leidden tot aangepaste kledingkeuzes, sociaal gewenst gedrag, maar vooral tot een uitgeput hoofd en lijf.
Mede dankzij de lessen uit de
introductiecursus en de waardevolle inzichten die ik over mezelf opdeed, kreeg het mediteren een vaste plek in mijn leven. Ik realiseerde me dat het niet zou stoppen na de introductiecursus, maar dat het steeds verder verankerd zou raken in mijn leven en een fundamenteel onderdeel zou blijven.
Ook mijn overtuiging dat ik met het mediteren een middel in handen had wat de rest van de wereld ook nodig heeft groeide. Wat zou de wereld er toch mooi uit zien als iedereen even een momentje van zelfreflectie zou hebben op de dag. Dat ze net als ik zouden inzien dat veel keuzes, meningen en oordelen worden ingegeven door onverwerkte ervaringen uit het verleden. Dat onze (voor)geschiedenis een belangrijke rol speelt in onze huidige gedachtepatronen en onze acties. Maar dat je vooral het geluk en de rust kan ervaren in hele kleine dingen van het leven. Een stormachtige lucht, lammetjes in de wei, bloemen in de tuin, een goed gesprek, de glimlach van een vreemde en een kopje thee aan het einde van de zenles. Allemaal momentjes die ik met veel meer aandacht ben gaan beleven en die me keer op keer weer even naar dit moment halen.
Want het vat vol gedachten, gevoelens en emoties is er nog steeds. Elke dag weer. Natuurlijk had ik gehoopt dat het mediteren er voor zou zorgen dat dit allemaal zou verdwijnen. Dat ik zonder zorgen, angsten en twijfels door het leven zou gaan. Altijd flierefluitend, uitgerust en opgewekt. Maar wat ik vooral heb geleerd is dat dit allemaal bij mij hoort. Ik ben me er door het mediteren meer bewust van geworden en dat geeft me de keuze om er naar te handelen en wel of niet in de hersenspinsels mee te gaan.
Met al deze inzichten en ervaringen komt “z’n gangetje” op mijn mat voorbij. Dat ik het niet herken en ook niet snel zal gebruiken als antwoord, roept in eerste instantie jaloezie en verlangen bij me op. Het verlangen naar een voorspelbare en vanzelfsprekende loop van het leven waar ik “z’n gangetje” mee ben gaan associëren. Maar kort daarop kom ik tot de ontdekking dat ik “mijn gangetje” heel erg ben gaan waarderen. Mijn ruwe diamant wordt steeds verder opgepoetst en gepolijst en ik ontdek steeds meer mijn ware aard. Ik weet waar ik me beter door ga voelen en wat mijn angsten aanwakkert. Ik heb meer en meer mijn eigen gangetje gecreëerd. En in dat gangetje is het nooit saai. Ik zit vol met ideeën, wil graag de wereld verbeteren en blijf in al mijn energie en enthousiasme mijn grenzen opzoeken, waardoor ik soms ook weer even op de rem moet trappen. Dus op de vraag hoe het met me gaat? Mijn gangetje!
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari