ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
De naaktslak
Leer je tijdens een sesshin meer dan in het gewone leven? De afstand tussen een week zwijgend mediteren en thuis optrekken met je kinderen blijkt heel klein te kunnen zijn.
Eva Leisink
De hele
sesshin was voor mij één grote oefening in loslaten. Aangezien ik in Lochem woon, hoorde ik elk uur de klokken luiden van de kerk tegenover mijn huis. Direct na afloop van de sesshin overheerst mijn moedergevoel. Tegen alle adviezen – neem rustig de tijd om naar huis te gaan – en mijn eigen ratio in, scheur ik de Paasberg af en letterlijk drie minuten later ben ik thuis. Mijn kinderen vliegen in mijn armen en houden mij minutenlang stevig vast.
Mijn zoon van negen baalt, hij wil mij langer zien, maar hij moet nu weg om een hockeywedstrijd te spelen. Terwijl hij bij een vriendje in de auto stapt, hoor ik mezelf enthousiast roepen: ‘Ik kom straks nog wel even bij je kijken!’ Meteen voel ik spijt…
Even later staan we met het hele gezin langs de lijn. Wat een lawaai! Het lijkt of iedereen alle doordeweekse opgebouwde spanning op die kleine jongens staat af te reageren. Er wordt heel wat af geschreeuwd. Ga zelf lekker sporten, denk ik. Ik besluit bloemetjes te gaan plukken met mijn dochter van drie, die door al het gemis van de afgelopen week, als een soort amoebe aan mij vastgeplakt zit.
Dit voelt goed. Samen drentelen we wat rond, helemaal in haar rustige tempo. Dan staan we stil, we zien een mooie naaktslak. Wat is het een prachtig gezicht hoe het beestje zich over de tegels voortbeweegt. We kijken er een tijd naar, samen door de ogen van mijn dochter. Daarna wandelen we verder.
Even later, als we op hetzelfde plekje terugkomen, kijkt ze vragend rond. Waar is de slak nou gebleven? Net als ik wil zeggen dat hij waarschijnlijk de bosjes in is gekropen, zien we allebei een hoopje bruine smurrie zien liggen. ‘Is.. is dat de slak?’, vraagt mijn dochter. Ik hoor de trilling in haar stem. ‘Is hij dood?’ ‘Ja meisje’, zeg ik met tranen in mijn ogen, ‘hij is dood.’
Met mijn hand graaf ik een kuiltje in een hoopje zand bij het gras. Met twee takjes til ik het hoopje smurrie op en leg het er in. We gooien er een beetje zand overheen en bovenop het grafje leggen we de madeliefjes die we eerder geplukt hebben.
‘Nu kan er weer ander leven uit de slak groeien’, zeg ik. Mijn dochter begin spontaan te zingen: ‘Lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria!’ We pakken elkaars hand en lopen rustig door.
Mijn zoon komt van het veld af en kijkt ietwat beteuterd omdat zijn team de wedstrijd verloren heeft. Ineens glimlacht hij en zegt: ‘Ach mam, verliezen is eigenlijk helemaal niet zo erg. Dan weet je in ieder geval zeker dat je een sterke tegenstander had.’
Komende Zen.nl sesshins van 7 dagen in Lochem:
De voorjaarsesshin 2019 is van zondag 12 mei t/m zaterdag 18 mei (wachtlijst)
De zomersesshin 2019 is van zondag 14 t/m zaterdag 20 juli
De herfstsesshin 2019 is van zondag 6 t/m zaterdag 12 oktober
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari