ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Negentig dagen mediteren in Korea deel 2
Op suggestie van Rients bezocht Zen.nl cursist Joris van Bakel het zenklooster Musangsa in Korea. Vorige week publiceerden we zijn eerste indrukken. Vandaag over het begin van de 90 daagse sesshin.
Het tempelleven
Daar gaan we dan. Met twee benen vlieg ik vol gestrekt het meditatiekussen op, klaar om me de komende maanden in volledige stilte te wanen en de donkere hoekjes van mijn geest te belichten. Vanaf het moment dat ik mijn grijze tempeloutfit aan heb en ik de eerste mediatieblokjes mee mag draaien voelt alles meteen vertrouwd aan. Geen heftige emoties of gevoelens, geen twijfel waarom ik dit nu eigenlijk doe en of ik het wel aankan. Daar zit ik dan. In deze all-inclusive tempel hoef ik nergens over na te denken. Alles is volgens een strak schema geregeld. Het entertainment team bestaat voornamelijk uit de vloer waar ik mijn blik op laat rusten.
Daarnaast beginnen we iedere dag met 108 buigingen, een getal dat een betekenis heeft in het Boeddhisme. Dit zijn niet zomaar even 108 buigingen waarbij je je bovenlichaam voorover buigt. Nee, vol met de knieën op het kussen, dan de ellebogen ernaast, je handen naast je hoofd en dan weer helemaal omhoogkomen met je handen voor het hart. Nou ik kan je vertellen, dat is lekker zweten zo om half vijf in de ochtend. Vergeet de koffie ‘s-ochtends, ga lekker 108 buigingen doen, daar word je pas wakker van. Rustig op het gemakje buigen is er ook niet bij, we dienen met zijn allen tegelijkertijd omhoog en omlaag te gaan. De monniken die dit al jaren doen hebben er ook lekker de vaart in, waardoor iedere nieuwkomer de eerste week hijgend en puffend omhoog en omlaag vliegt. Misschien denk je, Jezus al dat buigen waar is dat nou weer goed voor. Voor mij voelt het een beetje vergelijkbaar met sporten, als je lekker in beweging bent dan heb je helemaal geen tijd om na te denken. Zo begin ik iedere ochtend met een krullenbol vol gedachten en na het buigen voel ik me heerlijk helder en leeg. Klaar om het volgende programma onderdeel in te gaan, zingen.
Om ervoor te zorgen dat we niet helemaal vergeten hoe we onze stem gebruiken wordt er iedere ochtend en avond gechant, ofwel een soort van gezongen. Uit volle borst worden de boeddhistische liederen de keelgaten uitgeperst. In het Koreaans natuurlijk, nou is mijn Koreaans niet heel sterk dus gelukkig zijn er boekjes beschikbaar waarin de teksten te vinden zijn. Na een weekje meegedraaid te hebben is dit chanten een van de hoogtepunten van het tempelleven voor me. Iedere muziekliefhebber weet dat wanneer je zelf onderdeel bent van het orkest of de band dat de muziek dan pas echt gaat leven. Na een week mediteren en chanten zijn alle kelen zo op elkaar afgestemd dat er een prachtige symfonie ontstaat, na iedere chant sessie lijkt mijn lichaam dan ook wel uit elkaar te springen van energie. Geen top2000 dit jaar maar wel zo’n 6000 top minuten aan chanten. Met chanten kan je ook niet even na gaan denken over je eerste liefde, het ontbijt wat daarna volgt of alle plannen die je hebt wanneer je de tempel gaat verlaten. Een halve seconde aan gedachten en je begint hele andere dingen te zingen dan de rest. Voor je het weet sta je daar met een rode bol, stamelend in het boekje te staren, op zoek naar de juiste regel. Gelukkig zingt de rest rustig door en leer je zo snel om zo gefocust mogelijk op te gaan in het geheel. Na het chanten nemen we rustig plaats op het kussen om te mediteren, dan volgt het ontbijt.
Als je dacht even rustig je boterham met kaas weg te kauwen terwijl je je krant leest dan ben je hier aan het verkeerde adres. Twee keer per dag is er een formele maaltijd, het ontbijt en de lunch. Alles hier is zo ingericht dat je wederom met volle aandacht en in harmonie met de rest bent. Iedereen zit dan ook in vol ornaat, met gerechte rug in de aanslag voor het ontbijt. Dan gaat daar de klapper die het ontbijt inluidt, een buiging en dan begint iedereen zijn of haar ontbijtkommen uit te pakken. Je legt een kleedje voor je weg, daarop plaats je vier kommen in specifieke volgorde. Kom 1 is alleen voor rijst, kom 2 voor soep en havermout, kom 3 voor groenten en kom 4 voor water om je kommen straks weer mee schoon te maken. Vervolgens plaats je je stokjes en een lepel in de juiste kom. Dan wordt er water rondgebracht wat je in kom 1 giet, om het vervolgens in kom 2, kom 3 en kom 4 te gieten. Al het water zit nu in kom 4 en je kommetjes zijn lekker gewassen. Laat ik maar geen volledige IKEA-handleiding uitschrijven voor de gehele formele maaltijd. Het is hopelijk duidelijk dat de formele maaltijd aardig wat precieze handelingen vereist. De eerste week was ik meer bezig met het vinden van de juiste vorm dan met eten. Dan weer de stokjes in de verkeerde kom, ow water op de vloer, shit te veel eten opgeschept en nu schrokken, ah groenten in de verkeerde kom. Alles wat fout kan gaan is wel een keer fout gegaan haha. Gelukkig zat ik recht tegenover de hoofdmonnik die alles met zoveel rust uitvoerde dat het wel leek alsof hij als baby al zijn eigen kommen op deze manier wegzette. Maar podverdorie, wat een voedsel. Ik was al gewaarschuwd dat het voedsel erg goed zou zijn. Het mooie is dat hoe langer je naar de vloer staart hoe lekkerder het eten wordt. Door al dat mediteren word je aandacht zo scherp dat alles wat je met je zintuigen ervaart meer kleur lijkt te hebben. Zo smaakt het eten beter, voelt wandelen aan als zweven en zijn zelfs afwassen en strijken heerlijke bezigheden.
Over afwassen en strijken gesproken. Na het ontbijt begint de werkperiode van een uur. Iedere dag wordt het gehele tempelcomplex schoongemaakt. Met 30 à 40 mensen een uurtje werken zorgt ervoor dat het stof amper de tijd heeft om te landen. Zo was ik gedurende drie maanden af en word ik ook gepromoveerd tot vuilnisman-master. Geen afwasmachine die een stel fanatiek mediterende kan verslaan. Iedere avond sta ik daar, met twee man/vrouw aan mijn zijde. De eerste bak is het volledig poetsen, de tweede bak zeep afwassen en checken of stap een goed gegaan is en stap drie is alles even naspoelen. Met zijn drieën schouder aan schouder veranderen we na een weekje samen afwassen in een afwasmachine. Het ongetrainde oog denkt misschien dat hier onder zware stress gepresteerd wordt maar niets is minder waar. Met snelheden van 15 borden per minuut vliegt het porselein binnen een kwartiertje door de vaat heen. Na een minuutje schrobben sop je zo lekker de poetsflow in om er na 15 minuten weer uit te komen. Zo verandert ook afwassen in een heerlijke bezigheid. De eerste twee weken mag ik met de harkploeg mee naar buiten om het blad aan te harken. Ook in Zuid-Korea blijkt het herfst te zijn en blijken de bladeren in grote getale naar beneden te dwarrelen. Heerlijk actief in de frisse berglucht die riekt naar natte bladeren en dennennaalden. Dan, halverwege het harken, begint de zon haar gloed over de uitgestrekte vallei beneden ons te werpen. Eerst kleurt de gehele lucht zo rood als bloed, totdat iedere denkbare roodtint langzaam overgaat in geel en de zon als een gloeiende bol boven de bergkam uitkomt. Zo word ik iedere ochtend opnieuw verrast door de schoonheid van de natuur, overal om me heen lijkt leven te zijn en iedere dag voelt het ietsje meer alsof ik niet leef maar ik het leven ben. Naast afwassen is dus ook bladharken een van de mooiste baantjes die je maar kan hebben. Het gaat er hier niet om wat je doet maar hoe en waarom je het doet. Iedereen draagt op deze manier bij aan het samenleven in deze tempel en iedereen respecteert wat de ander doet. Je wast dan ook niet af voor jezelf, je doet het voor alle anderen die hun werk ook aan jou opdragen. Daarnaast doe je wat je moet doen met een zo groot mogelijke aandacht. Of je nu de plee met een tandenborstel schoonmaakt, de groenten snijdt of de vloer dweilt. Alles is een oefening in het trainen van je aandacht en bewustzijn. Op de een of andere manier verdwijnt zo ieder spoor van wat ik fijn en niet fijn vind. Het maakt me niet meer uit wat voor werk ik doe, er is geen oordeel fijn/niet fijn of leuk/niet leuk. Het gaat niet om wat, maar om waarom en hoe.
Met toestemming overgenomen uit Joris zijn blog:
http://jorisinchina.gaatverweg.nl
Komende Zen.nl sesshins van 7 dagen in Lochem:
De voorjaarsesshin 2019 is van zondag 12 mei t/m zaterdag 18 mei (wachtlijst)
De zomersesshin 2019 is van zondag 14 t/m zaterdag 20 juli
De herfstsesshin 2019 is van zondag 6 t/m zaterdag 12 oktober
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari