Meditatiezwerver, deel 2
In een vorig artikel verhaalde Petra over haar ervaringen toen ze verschillende zendo's in Nederland bezocht. Door haar werk is zij namelijk niet altijd in de gelegenheid om in haar eigen zendo in Nijverdal te mediteren. Daarom surft ze regelmatig op Zen.nl, op zoek naar een zendo daar waar het werk haar brengt.
Petra Schmidt, Zen.nl Nijverdal
Deze keer moest ik op een woensdag en donderdag in Doetinchem werken. Ik besloot daar te overnachten, om even bij te tanken. Ik had 's middags op de website al gezien dat ook
Doetinchem een Zen.nl zendo rijk was. De openingstijden vond ik wat merkwaardig: donderdagochtend van 7.00 – 8.00 uur, een ochtendmeditatie met onder andere een kort inspirerend verhaal, twee keer in stilte mediteren, een loopmeditatie en een theeceremonie.
Keuze
Het was woensdagavond nogal laat geworden en ik was moe. Ik wist ook niet goed wat te kiezen. Wekker zetten en gaan mediteren bij de zendo in Doetinchem of uitslapen en mijn lichaam en geest rust gunnen. Ik besloot het los te laten en het te laten afhangen van het tijdstip waarop ik zou ontwaken. Maar dat betekende ook dat ik de zenlerares van de zendo in Doetinchem niet van tevoren van mijn komst op de hoogte ging stellen. Dat voelde niet helemaal goed, temeer omdat ik me dan ’s ochtends in alle vroegte zou melden bij een zenlerares die mij niet kende. Maar heimelijk moest ik er ook wel om glimlachen, vond het spannend, eens zien wat er zou gebeuren.
Om half zeven werd ik wakker. Een blik op de klok, maakte me blij. Mediteren, yes! Ik sloop de trappen van Hotel Villa Ruimzicht af en sprong in het donker in mijn auto. Toetste het adres op
google maps in. Fijn, het is maar vijf minuten rijden. Ik reed de Prins Alexanderstraat in. Verdikkeme. Nergens brandt licht. Hoe actueel is die website van Zen.nl? Ik begon toch wel enigszins te twijfelen aan mijn idee. Ik controleer de huisnummers, en parkeer mijn auto op een aan de overkant gelegen parkeerterrein. En precies op het moment dat mijn auto stilstaat in het parkeervak, zie ik aan de overkant een klein lichtje branden achter een poort. Bovendien kan ik net op de poort een schildje met het logo van
Zen.nl onderscheiden. Ik slaak een zucht van verlichting.
Minizendo
Ik stap uit mijn auto en loop naar de poort. De klink maakt een metalig geluid, heel anders dan het belletje van onze zendo. Links van mij zie ik een aanbouw met een groot keukenraam en daarachter twee deuren. In de keuken staat een vrouw met een prachtige bos haar om een ietwat bleek gezicht. Ze kijkt verwonderd naar me en ik glimlach vriendelijk. Ik loop naar de achterdeur en tegelijkertijd doen we die open. Ik verontschuldig me voor mijn onaangekondigde komst en leg haar uit dat ik een soort 'zwerfmeditateuse' ben. Ze is overrompeld, maar herstelt zich snel. Ze heet me welkom op een bijzonder gastvrije manier en verontschuldigt zich voor het feit dat ze piepklein behuisd is. Ze vraagt me plaats te nemen in haar zendo in afwachting van nog een cursiste.
Ik trek mijn laarzen uit en ga zitten en kijk om me heen. Ze heeft niets te veel gezegd. De zendo is inderdaad piepklein. Er kunnen net vier, hooguit vijf mensen zitten. Maar de ruimte voelt als een zendo, ademt als een zendo. Een gevoel van blijdschap overvalt me. En bewondering. Bewondering voor de bevlogenheid van Lydia. Even later meldt zich de andere cursiste. Ook haar wordt verzocht de schoenen uit te trekken en op de mat te leggen, omdat we de kinhin buiten gaan doen, want de zendo is voor loopmeditatie veel te klein.
Zintuiglijk
Lydia leest het laatste verhaal uit het boekje
Verlichting voor luie mensen voor. Ik moet weer glimlachen. Herkenning, Daarna mediteren we. Heel langzaam zie ik het tussen mijn oogharen door licht worden. Buiten hoor ik vogels. Ik voel dankbaarheid om met deze twee vrouwen hier op het vroege tijdstip te mogen mediteren.
Dan klinkt ineens de gong. We trekken in stilte ons schoeisel aan en gaan naar buiten. Heel voorzichtig scharrelen we met ons drietjes een beetje rond in de achtertuin van Lydia. Wat een bijzondere ervaring! Nu buiten zijn smaakt zo ongeveer hetzelfde als het kopje thee bij de theeceremonie. Het ruikt extra fris, de vogels zingen extra mooi, en ik ben me erg bewust van het ochtendgloren. Ik loop wat rond en neem de omgeving op. Het kraken van de planken van de vlonder. De mooie kunstvoorwerpen die in de tuin verstopt zijn. Ondertussen vraag ik me af hoe de kinhin er hier uitziet als het regent, sneeuwt of vriest. Dat lijkt me een bijzondere ervaring!
Groots in klein
Veel te snel gaan we weer naar binnen voor de tweede ronde van twintig minuten. Ik neem tijdens deze meditatiesessie een bijzonder serene sfeer waar. Heel zacht. Heel teder. Veel te vroeg klinkt de gong. We buigen. Ook de theeceremonie wordt een klein beetje aangepast aan de afmetingen van de zendo. Zelfs de kopjes zijn piepklein. De thee smaakt heerlijk. Terwijl ik zo naar mijn kopje kijk, realiseer ik me dat zaken groots kunnen zijn in piepklein zijn. Een gevoel van ontzag overvalt me.
Na de theeceremonie wisselen we op een bijzondere manier nog wat informatie over onszelf uit. Op een gegeven moment wordt het stil. Stilte in verbondenheid. Zijn met elkaar. Volmaakt.
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari