(c) Rients Zen.nl
Lessen uit Beijing / Petitie tegen sirenelawaai
Rients bivakkeert in China, lazen we vorige week. Hij bereidt daar de reis voor die in mei 2019 zal plaatsvinden. Vorige week konden we lezen hoe hij kennismaakte met de monnik Liwei. Nu een toeristisch verslag van een paar dagen Beijing.
Rients, Zen.nl Nijmegen
Na een dag in China wilde ik eigenlijk al weer naar huis. Dat kwam vooral door het bedreigende gevoel van de alom aanwezige camera’s en politiecontroles. Ik had de eerste paar dagen steeds de angst: nu pakken ze me op. Op het douaneformulier moest ik namelijk invullen waarvoor ik kwam. Je mocht maar een van de mogelijkheden aankruisen. Ik twijfelde tussen studie, zaken, vriendenbezoek en als toerist, maar het was een beetje van alles wat, en daarom dacht ik dat het slim zou zijn me als toerist te melden. Juist daar zat later ook mijn zorg; ik was immers niet alleen maar toerist, wat alle camera’s en check-points feilloos vastlegden.
Het begon meteen al toen de kloosterling die mij van het vliegveld had afgehaald bij aankomst in het hotel er op stond mijn koffer tot aan mijn kamer te brengen. Je kunt echter niet zomaar het hotel binnenkomen. Net als ik moest hij zich melden bij de receptie en ook zijn identiteitskaart werd gescand en ook van hem werd een foto gemaakt, met de op de balie gemonteerde gezichtsscanner. De politie zou dus meteen weten dat ik vrienden had in Beijing. Bij elke controle de dagen daarna kreeg ik telkens het gevoel: nu wordt ik opgepakt, omdat ik hier ben om het boeddhisme te bestuderen en dus helemaal geen gewone toerist ben. Ik heb me daarom de eerste dagen zo goed mogelijk als toerist gedragen en zoveel mogelijk bezienswaardigheden bezocht, waarbij steeds mijn paspoort gescand en meestal ook een foto gemaakt werd. Door de vele bezienswaardigheden te bekijken hoopte ik op de instemming van
Big Brother. Na een paar dagen begon het te wennen en was ik minder bang opgepakt te worden, ik had immers wel aan mijn toeristverplichtingen voldaan en dat wisten ze toch?
Een andere reden dat ik al na een dag naar huis verlangde en weerstand voelde, was de dikke smog die er boven de stad hing. Ik werd daar niet vrolijker van. Hoe eerder ik hier weg ben, hoe liever, dacht ik. Maar gelukkig stak er de tweede nacht een windje op, waardoor de smog en mijn zorgen daarover verdwenen. De zon scheen en de lucht was helder. Beijing zag er ineens heel anders uit.
Voor ik naar het klooster afreisde, had ik dus de bekende bezienswaardigheden als de Verboden stad en de Tempel van de Hemel gezien –indrukwekkend, mooi en vooral heel groot. De Chinezen zelf mogen dan klein zijn, hun paleizen en tempels zijn groot, heel groot. China heeft niet alleen de langste muur, maar ook het grootste paleis. Dit moet een doorn in het oog van Trump zijn. Vooral die muur zal zijn jaloezie opwekken.
Stilte en smog
’s Avonds bij aankomst viel me direct de rust in de stad op. Het hotel, een omgebouwde oude villa met een klassiek binnenplaatsje waaraan de vertrekken liggen, ligt in het hart van deze miljoenenstad, maar je hoort niets. Ook op mijn kamer, met het raam open was het oorverdovend stil. De stilte won het in alle opzichten van mijn jetlag, waardoor ik de eerste ochtend bijna te laat kwam voor het ontbijt. Na een wandelingetje van paar honderd meter naar de dichtstbijzijnde attractie, de Lama-tempel, viel het me ook weer op hoe stil het daar was, ondanks alle auto’s en brommers. Mensen gedragen zich rustig, heel anders dan in Hanoi en ze toeteren er honderd keer minder. Bovendien zijn alle brommers en scooters elektrisch, wat veel lawaai scheelt.
In Nederland gaat het gelukkig ook de goede kant op met de elektrische fietsen en scooters, maar als ik Rutte was, dan zou ik al die vervuilende brommers, en zeker die je bij het stoplicht vaak recht met hun uitlaat recht in het gezicht staan te blazen, snel verbieden. Maar ja Mark is Xi niet. Die smog komt dus niet van de brommers en ook niet van de auto’s, maar vooral van de zware industrie die hier rond te stad gevestigd is. Het gaat al veel beter en het kan niet sneller, omdat de milieumaatregelen negatieve effecten hebben op de werkgelegenheid. Nu al klagen veel arbeiders dat ze niet doodgaan van de vervuiling, maar wel van de verveling. Doordat de meest vervuilende fabrieken de afgelopen jaren moesten sluiten, steeg de werkloosheid onder fabrieksarbeiders. Wel is de smog hierdoor veel minder dan tien jaar geleden.
Teken hier de petitie tegen onnodig sirenelawaai
Sirenes ontbreken
Je moet hier eerst een paar dagen rondgelopen hebben om te ontdekken waarom het in de stad doorgaans zo stil is, want opmerken wat je niet hoort is veel moeilijker dan opmerken wat je wel hoort. Het zijn de sirenes die ontbreken. Pas op de derde dag had ik het in de gaten, omdat ik toen toevallig een ziekenwagen zag met blauw zwaailicht. Die reed heel snel, maar zonder sirene. Bij het naderen van een kruispunt hoor je een indringend, maar niet ver rijkend donker brommend geluid. Hoe anders dan in Amerika en hoe anders dan tegenwoordig in Nederland, waar je steeds meer en steeds luidere sirenes hoort. Waarom? Zijn ze daarmee zoveel sneller ter plaatse? Helpt het om op een rustige weg kilometers lang met loeiende sirenes te rijden? Gaan ze daardoor sneller? Daar geloof ik niks van. Worden er mensenlevens gered met die gierende geluiden? Ik heb het nergens gelezen. Waarom dan die sirenes?
Lawaai is een van de grootste stressfactoren in onze maatschappij, en hoewel we er aan steeds meer aan wennen, worden we er met ons allen behoorlijk gestoord van. Het is echt gek wanneer je bedenkt dat in steeds meer gemeenten de kerkklok het zwijgen wordt opgelegd, omdat die zogenaamd geluidsoverlast geven, we aan de andere kant de vele malen meer onrust veroorzakende sirenes, stilzwijgend toelaten. Het geluid roept angst en agressie op en minder zou alleen maar beter zijn. Ik begin daarom een petitie tegen onnodig sirenegeluid. Dat is de les die ik leerde van een paar dagen sightseeing in Beijing.
Teken hier de petitie tegen onnodig sirenelawaai.
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt
Recensie Nexus van Yuval Noah Harari