Column
De omweg
Als uitwisselingsstudent journalistiek reisde ik op mijn twintigste naar Zuid-Afrika. Ik was daar met drie studiegenoten. In onze vrije tijd gingen we graag op avontuur. Op een dag waren we het gebied rondom de Drakensbergen aan het verkennen. Intens genietend van mijn omgeving wandelde ik op een smal pad tussen metershoge grassprieten. Het duurde even voordat ik in de gaten kreeg dat ik de rest van de groep uit het oog verloren was. Zijn ze linksaf gegaan of rechtsaf? Ik besloot rechtsaf te gaan en na een aantal kilometers kwam ik op een open veld terecht. Midden op het veld stond een helikopter. Als kind droomde ik van een bestaan als helikopterpiloot. Ik was mijn studiegenoten op slag vergeten.
Een omweg nemen houdt de geest wakker. Je blik is meer naar buiten gericht, waardoor je zintuigen zijn aangescherpt. Je ziet meer, hoort meer, ruikt meer en je proeft meer. Dat appelleert aan de reiziger in ons. Als we op reis gaan naar een nieuw continent zijn we bij voorbaat al enthousiast over al het nieuws dat we gaan ontdekken. Iets wat nieuw is, krijgt vaak onze volledige aandacht.
Het blijkt echter een hele kunst om je dagelijkse route naar het werk met eenzelfde open blik waar te nemen. Zodra we denken iets of iemand te kennen, verslapt onze aandacht en richten we onze blik weer grotendeels naar binnen. Daar moet de wakkere geest weer plaatsmaken voor aannames, oordelen en interpretaties. Terwijl we langs prachtige bloemenvelden fietsen, denken we aan een afspraak maken bij de tandarts of aan de notulen die we nog moeten printen. Ondertussen ontsnapt de jonge eekhoorn aan onze aandacht, en evenmin merken we de grootvader op, die zijn kleinzoon leert vissen aan de rand van de beek. Is het mogelijk om iedere keer weer te kijken met een open blik? Ik denk het wel. Dat kunnen we mooi oefenen door vaker een omweg te nemen. Fiets een keer naar rechts waar je normaal naar links gaat. Verwelkom het onbekende en doe nieuwe ontdekkingen.
De Zuid-Afrikaanse piloot vertelde me dat hij wachtte op een paar Russische toeristen die een vlucht boven de Drakensbergen hadden geboekt. Hij vertelde ook dat een van hen vliegangst had. Als die niet mee ging, mocht ik zijn plek in nemen voor de helft van de prijs. Terwijl mijn studiegenoten zich afvroegen waar ik gebleven was landde de helikopter boven op de berg. Daar dronk ik met de toeristen een glas champagne en slaakte een vreugdekreet. Het uitzicht van fenomenaal. Een omweg was nog nooit zo indrukwekkend geweest.
Marleen Noordergraaf
Zenleraar Joke Batink vertelt: ‘Het leven is geen generale repetitie’
Felicitaties voor Arthur
Ingrid over haar cursus zenmeditatie
Zen, Rammstein en alles willen
Hoe besmettelijk bubbels zijn
Verantwoordelijk voor de ander?