Wat mijn stem weet
Jolande, Zen.nl Breda Het is woensdagochtend en ik ben net terug van een rondje rustig hardlopen. De afgelopen dagen voelde ik me goed, maar heb ook toenemende klachten zoals keelpijn, hoofdpijn en verkoudheid. In het weekend belemmerden deze mijn concentratie en zo ook mijn plannen om me voor te bereiden op de les ‘Concentratie, aandacht en afleiding’, een les die ik zou overnemen. Als zenleraar in opleiding (ziop) assisteer ik bij de introductiecursus ‘Leer denken wat je wilt denken’.
Maandag- en dinsdagochtend om 6.30 uur was het samen zitten tijdens de zendoweek in Breda fysiek zwaar. Mijn conditie was er niet op vooruitgegaan, maar het voelde des te meer dat ‘het goed is’. Overdag tijdens mijn werk was er naast de verminderde concentratie door de verkoudheid volop ruimte om mezelf sterk en vreugdevol te voelen. Ook voelde ik dat mijn lichaam hard aan het werk was om opnieuw in balans te komen. Ik voelde hoeveel energie dat kostte.
Maandagavond begon mijn stem het te begeven en in de loop van de dinsdag werd het er allemaal niet beter op. Die dag voelde ik me vreugdevol en sterk, terwijl mijn lijf steeds harder moest werken om te genezen. Deze beleving gaf me in een fractie van een seconde, terwijl ik achter mijn computer zat, het volgende inzicht: vanavond de les volgen vraagt te veel, mijn lichaam wil rust en herstel. Kortom, er is een grens bereikt.
Dit soort heldere boodschappen neem ik de laatste jaren, met intense dankbaarheid, steeds serieuzer. Dit, nadat ik een groot deel van mijn leven een pad volgde van altijd maar doorgaan. Daarin ontwikkelde ik een onvermogen de juiste keuze te maken.
De keuze voor rust nemen en uitzieken impliceert wel dat ik de les niet kan overnemen. Dat botst ogenschijnlijk met het vertrouwen waarmee ik toestemde toen ik daarvoor gevraagd werd. Waar ik voorheen met meer terughoudendheid zou reageren, had ik deze keer meteen met vertrouwen ‘ja, dat doe ik’ gezegd.
Tijdens het hardlopen vanochtend kwam ik tot het inzicht dat de beleving van mijn lijf blijkbaar een andere is, en dat de ervaringen die in mij lijf liggen opgeslagen verhinderen dat ik de les overneem. Ik kan meer geduld oefenen in het in balans brengen van mijn lichaam en geest. Zoals in het Diamant Sutra beschreven staat: de vervolmaking van geduld oefenen.
Het feit dat ook mijn stem het liet afweten
maakte dat ik in stilte en vol verwondering mijn leven ervoer als iets dat zich als vanzelf ontvouwt, in het niets-doen. Ondanks de ‘ja maars’ die er ook volop zijn, kan ik glimlachen, HET IS GOED!
In Memoriam: Ton Lathouwers
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert