Mijn eerste keer
Voor de komende zomersesshin van 9 t/m 15 juli is nog 1 plek beschikbaar.
Martine, Zen.nl Den Haag Onlangs ging ik naar de voorjaarssesshin die geleid werd door Floor Rikken. Het was mijn vierde sesshin alweer. Vooraf ontmoette ik een vrouw die voor de eerste keer ging. Ze mediteerde niet bij een groep. Zo’n retraite leek haar wel prettig vanwege de rust en bovendien lukte het mediteren thuis niet zo. De hele sesshin bleef ik verbonden met haar, hoe zou het haar vergaan? Ik had er een hard hoofd in eerlijk gezegd, als het thuis al niet ging. Maar ze zat en bleef zitten. Ik zag een verandering in haar gelaat… het leek wel rust.
In gedachten ging ik terug naar míjn eerste keer in 2013. Ik zat toen al lange tijd niet goed in m’n vel en was uitgepraat met therapeuten en coaches. Enkele jaren geleden had ik een beginnerscursus bij zen.nl gedaan. Trouw zat ik nog steeds elke dag één keer op het kussen en een week voor vertrek maakte ik daar twee keer van, want dat voelde beter. Na inschrijving bekeek ik het programma nog eens vluchtig, een paar keer mediteren per dag, dat moet wel lukken.
Op naar Ameland! Bij de introductie bleek dat iedereen z’n mat al in de zendo had gelegd, behalve ik. Er was nog één plek over in de rij van – wat later bleek – zenleraren die allemaal de hartsutra uit hun hoofd kenden... Al snel merkte ik dat een paar keer mediteren een naïeve gedachte was. Toen ik het programma beter bekeek, zag ik dat we maar liefst zeventien keer per dag zouden mediteren.
Waarom keek ik dan ook nooit goed voor ik een besluit nam? Waarom ben ik altijd zo impulsief?! Zo zat ik ‘lekker’ een paar dagen met m’n boosheid op m’n kussen.
Ondertussen had ik het berekoud. Iemand draaide steeds de radiator achter mij dicht als ik die net open had gedaan.
De dagen werden besloten met yaza, buiten mediteren. Na de eerste sessie ging iedereen lopen.
Jaaah fijn, de dag is om! Maar het bleek alleen een kinhin-onderbreking (meditatief lopen) te zijn. De bel ging nog een keer.
Watttt! zijn ze gek of zo, ik ga naar bed! nog bozer dan tevoren ging ik naar bed.
Jullie kunnen me wat!
Dag en nacht, ik bleef maar boos. Tegen Rients zei ik: ‘Ik ben nu veertig en ik heb nog steeds het overlijden van m’n vader, op m’n dertiende, niet verwerkt. Dat kom ik doen.’ Hij gaf me de koan mee: Is deze bloem dood of levend? en en passant zei hij ook nog dat het hier geen rouwverwerkingscursus was.
Het werd woensdag en ik dacht: Nu haal ik het wel, en de boosheid begon te zakken. Iedereen kan het behalve ik, veranderde in: Ik kan het ook, alleen even oefenen. Dat ik niet aan alles woorden hoef te geven om het te beleven was een van de inzichten.
Ik genoot van de teisho’s en de concentratie die ik ineens wel in huis bleek te hebben. Ik kreeg inzicht in de dood van m’n vader en kon mijn slachtofferschap loslaten. Met het eten voelde ik diepe dankbaarheid en ontroering.
Deze eerste sesshin was
life changing, ik sloot mij weer aan bij een meditatiegroep en stopte met antidepressiva. Ik huilde niet meer om alles wat mij werd aangedaan. Na een tijdje zei mijn zoon: ‘Mam je bent niet meer zo vaak boos he?’
Nu ben ik ziop (zenleraar-in-opleiding) en ik heb ook op de sesshin met Floor weer veel geleerd. En die vrouw die ik vooraf ontmoette..., zij had het zwaar en kon pas de laatste ochtend de stilte horen. Maar ze heeft losgelaten wat ze moest loslaten.
Komende zomersesshin
Voor een snelle beslisser is er nog één plek in de komende
zomersesshin van 9 t/m 15 juli 2017 waarin we onderzoeken hoe onze autonomie zich verhoudt tot onze instinctieve en intuïtieve reacties op onze omgeving en hoe deze reacties enerzijds vaak leiden tot oververmoeidheid en burn-out en anderzijds juist ook kunnen leiden tot meer inzicht en geluk. De mate van autonomie vormt de sleutel. We zullen tijdens deze sesshin o.l.v. Rients ook stilstaan bij enkele van de filosofen die worden besproken tijdens de Zen filosofieweek die vooraf gaat aan de sesshin. Met name het leven en werk van de buitengewoon autonoom denkende en handelende filosoof Belle van Zuylen vormt een bron van inspiratie.
Interview zenleraar Walter Jacobs
Van hernia tot zen
Wat is angst en hoe er mee om te gaan
Ik geloof dat ook kinderen behoefte hebben aan momenten van rust en zelfreflectie
Experiment: Zie alles als een droom
Door zen heb ik ingezien dat het leven draait om de verbindingen die je maakt