Karin Bloemen of Hildegard von Bingen?
Yvonne Visser, Zen.nl Amersfoort. “Heb je een idool?” vroeg Rients me een tijdje geleden. Nee, een idool had ik niet. “Ga op zoek naar een idool”, was zijn suggestie.
Er zijn genoeg mensen die ik bewonder, maar een idool had ik niet. Er kwamen meteen associaties bij me op. Toen ik een jaar of 15 was met mijn vriendinnen, gillend en mee blèrend op de stoelen staand, de armen uitgestrekt naar Lionel Richie van de Commodores in een te strakke witte broek met wijde pijpen, bij het eerste concert waar ik ooit heen ben geweest. En grote helden zoals Nelson Mandela of Ghandi. Voor de popsterren voel ik me te oud en de helden liggen zo ver buiten mijn bereik dat ze me ontmoedigen. Ik moest het dus wat dichterbij gaan zoeken.
Arthur Japin bewonder ik. Ik bewonder hem, omdat hij in zijn boeken de personages tot leven kan brengen voor mij. Vaak gaat het om historische romans en personen die ooit echt hebben geleefd. Ik vind het fantastisch hoe hij de persoon in zijn context en zijn tijd voor mij werkelijk kan maken. Kon ik ook maar zo schrijven! Als persoon verliest hij echter zijn inspirerende invloed voor mij. Het lijkt me een aardige man, maar daar blijft het ook bij.
Iemand als idool kunnen zien, gaat voor mij blijkbaar meer over de persoon dan over de talenten en vaardigheden. Vanaf dat moment merk ik dat mijn belangstelling vooral naar vrouwen uitgaat. Daar kan ik me makkelijker mee identificeren. Karin Bloemen is een goede kandidate. Zondermeer een vrouw, en ook een nogal uitgesproken dame. Maar wat inspireert me dan aan haar? Het is vooral de manier waarmee ze haar lichaam durft te laten zien. Overdadige jurken, super-vrouwelijk en alles ten toon spreidend wat haar lichaam te bieden heeft, en dat op een buitengewoon zelfverzekerde manier.
Maar zou ik zo willen zijn? NEE! Ik bewonder haar erom, vind het prachtig om te zien, maar het is gewoon niet wie ik ben. Kan ik er iets van leren? Jazeker, een maatje meer kan heel elegant en vrouwelijk zijn en kan je met gepaste trots laten zien. Toch heb ik de indruk dat die manier van zich presenteren ook een façade is, die moet verhullen wie ze echt is. Als BN-er lijkt me dat een hele verstandige keuze, maar voor mij, als ON-er (onbekende Nederlander) is er geen enkele noodzaak toe. Bovendien zou een idool me juist moeten inspireren om meer mezelf te worden en minder van mezelf te verhullen achter bubbels en ego. Vooral vanwege dat laatste criterium vallen nog diverse kandidates af. Naast de creativelingen als Japin en Bloemen, zijn het vooral dames met idealen die mijn lijstje bevolkten; politica, strijdsters voor mensenrechten of feministen. Blijkbaar is creativiteit en de bezieling om ergens voor te gaan belangrijk voor me. De redenen waarom ze als idool toch niet overeind blijven hebben er vaak mee te maken, dat de façade van de bekendheid de echtheid, de authenticiteit lijkt af te schermen en verbergen.
Bij het opruimen van de CD’s spookt de vraag naar wie mijn idool is nog steeds door mijn hoofd als ik een CD van Hildegard von Bingen in mijn handen krijg. Lang geleden heb ik die aangeschaft. Ik weet niet meer hoe ik aan haar naam ben gekomen. Het is ook niet het genre waar onze CD kastjes vooral mee gevuld zijn. Eigenlijk is ze nogal een dissonant tussen de Motown soul, New wave, U2 en synthesizer-muziek. Hildegard is een middeleeuwse non die religieuze muziek schreef, koren van vrouwenstemmen die in een kapel de verbondenheid met en liefde van God bezingen. Ze is niet alleen een bijzondere gast in ons CD kastje, ze lijkt op geen enkele manier te passen in mijn levensgeschiedenis. De CD zet ik meteen op.
Schitterend, magisch, heel stil word ik ervan en ik luister. Het raakt me, zoals het me ook jaren geleden heeft geraakt toen ik de CD kocht. Vaag herinner ik me nog dat ik heb gelezen dat ze een bijzondere vrouw was, in haar tijd. Gelukkig hebben we nu niet Middeleeuws internet, dus haar verhaal kan ik makkelijk vinden. En wat blijkt: ze is en ster! Haar muziek is in diverse talen vertaald, vele malen opgenomen en uitgebracht, ze heeft een website, er is een DVD gemaakt en een boek geschreven over haar leven. Als 6 jarige dochter uit een gegoede familie werd ze toevertrouwd aan de abdis van een Benedictijner klooster, groeide daar op en werd zelf abdis. Ze schreef diverse boeken over theologie en geneeskunde, componeerde muziek en werd door belangrijke personen uit die tijd om advies gevraagd, waardoor ze aanzienlijke invloed had. Hildegard von Bingen een mystieke vrouw, die door contemplatie (zelfreflectie) tot bloei kwam op het vlak van wetenschap, creativiteit en wijsheid. Ik heb mijn idool gevonden. En in mijn zoektocht die verliep via Mandela, Arthur Japin en Karin Bloemen kom ik ook dichter bij mezelf en bij wie ik het liefst wil zijn.
In Memoriam: Ton Lathouwers
Arjen oefent compassie Help hem als je wilt
Interview Anne Peters: ‘veerkracht en flexibiliteit, dat is waar zen om draait.’
Meditatie in plaats van Medicatie
Zentuinen studiereis begonnen
Kandinsky ontroert