Janwillem van de Wetering

Jan Willem Lincoln van de Wetering (Hillegersberg, 12 februari 1931 – Blue Hill (Maine), 4 juli 2008) was een Nederlandse schrijver, zakenman en avonturier. In 1984 werd hij bekroond met de Franse Grand prix de littérature policière.

Van de Wetering maakte vooral naam met twee boekenreeksen: de Amsterdamse politiedetectives (en later privédetectives) Grijpstra en De Gier en een autobiografische zen-trilogie bestaande uit De lege spiegel, Het dagende niets en Zuivere Leegte. In zijn fictie- en non-fictieboeken verwerkte hij informatie uit zijn avontuurlijke leven in zes werelddelen.

Net als zijn lichtend voorbeeld Robert van Gulik schreef Van de Wetering ieder boek doorgaans tweemaal - in het Engels en in het Nederlands - waarbij hij de tekst aanpaste aan ieder lezerspubliek. Zijn boeken zijn in zo'n twintig andere talen vertaald. In het Duits verscheen elk in het Nederlands en Engels gepubliceerd boek en essay, maar ook bijvoorbeeld een kinderboek dat in geen van de originele talen is gepubliceerd.

In februari 1958 belde hij aan bij het Daitoku-ji-zenklooster in Kioto. Volgens De lege spiegel luidde hij per ongeluk een ceremoniële klok die alleen bij hoge feestdagen mocht worden geluid. Na een gesprek met de hoofdmonnik werd hij aangenomen voor een training. Van de Wetering woonde en leefde onder de barre omstandigheden die de zentraining eigen zijn. Vooral de meditatiesessies vielen hem zwaar en in het klooster wist men ook niet altijd wat men met deze vreemde buitenlander moest. Van de Wetering liep onder meer dronken door een wand van latjes en rijstpapier, maar de abt van het klooster bleef even vriendelijk. Na ongeveer een jaar in het klooster mocht hij intrekken bij Walter Nowick, een Amerikaanse gevorderde leerling van meester Goto Zuigan en diens opvolger onder wie Van de Wetering oefende: Oda Sessō.

Gedurende zijn verblijf in Japan raakte Van de Wetering bekend met de detectives van de Nederlandse sinoloog en diplomaat Robert van Gulik. Later in zijn leven schreef Van de Wetering een biografie over deze sinoloog en zette hij zich in voor de herpublicatie en vertaling van meerdere van diens boeken. Van de Wetering verkoos Robert van Gulik nooit te ontmoeten, naar eigen zeggen omdat hij hem mateloos aanbad.

bron: Wikipedia