Zinsbegoocheling
Geen zin.
Wat een zinloos, blokkerend gevoel.
Zelfs geen zin in zazen.
Me eroverheen zetten
klinkt zinnig maar
zo zonder zin
zit dat er niet in.
Maar buiten mijn hoofd
gaat het allemaal best.
Ik laat dus mijn hoofd er maar buiten
en de onzin achter me.
Gedicht van dr. Stijn Hoppenbrouwers, lid bij Zen.nl Nijmegen en lector aan de HAN
Maakt cosmetische plastische chirurgie gelukkig?
Commentaar van de EENS stemmers (52%):
* Maar, het zal geen blijvend geluk zijn.
* Waar andere vormen van materieel welzijn juist eerder jaloezie oproepen, reageert de omgeving van een mooi mens daar juist met genoegen op. Dat is wat de persoon in kwestie gelukkig maakt.
* Het maakt de chirurg zeker gelukkig als hij zijn vak kan uitoefenen
* Zeker voor hen die verminkt zijn door brand of verkrachting of besnijdenis. En verder moet ieder zijn eigen afweging hierin maken. Met een hele grote zak geld, zou ik hier serieus over nadenken. "Dood ga ik toch, waarom zou ik dan niet mogen genieten van mijn schoonheid?" En ik doe het niet, ook niet met een grote zak geld, want ik ben al gelukkig! "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg". Zo gek nog niet.
* Ja, want anders zouden de mensen het niet doen.
* Ja, ik hoorde van een cursist dat na de operatieve correctie van zijn enorme flaporen, gesprekken veel gemakkelijker verliepen en dat maakte voor hem een significant verschil. Zelf mis ik al sinds mijn jeugd het grootste deel van mijn boven voortanden. Als spreker is het fijn twee mooie porseleine protheses te hebben in plaats van dracula puntjes. Waarschijnlijk is zelfacceptatie een beter middel dan welke correctie dan ook.
Commentaar van de ONEENS stemmers (48%):
* Geluk zit van binnen. Deze chirurgie is ontstaan na de eerste wereldoorlog. Toen waren mensen soms erg verminkt en was cosmetisch ook functioneel. Dat lijkt steeds minder het geval.
* Cosmetische plastische chirurgie laat je ontdekken wat het volgende onderdeel van je lichaam is dat verbetering behoeft.
* Echt geluk laat zich niet beïnvloeden door iemands uiterlijk.
* Na de eerste euforie over hoe goed je er uit ziet, want het al gauw en dan vind je wel weer iets waar je niet gelukkig mee bent. Alleen in bepaalde gevallen leidt cosmetische chirurgie tot meer geluk, bijvoorbeeld herstel van brandwonden.
* Alles is altijd in verandering, dus ook ons lichaam.
Eén iemand onthield zich van stemming en schreef:
* Ik vind deze stellingen leuk: ik merk namelijk een behoorlijke weerstand tegen de eens/oneens benadering terwijl de waarheid waarschijnlijk in het midden ligt. Ik ga eens stilzitten met deze weerstand om te ontdekken wat erachter zit.
Op zaterdag 14 november was er een landelijke bijeenkomst voor de zenleraren in opleiding. Het thema was 'Zen en Natuur' waarbij in de drie lezingen van Lilian van der Vaart, Dirk Polder en Bram van de Klundert (foto onder vlnr), met name het verband tussen binnen en buiten centraal stond.
Waar we natuur vaak als iets buiten ons zien, waarover we het rentmeesterschap hebben of dat we zelfs naar believen kunnen uitbuiten, stellen de sprekers dat wijzelf en de natuur één zijn. Het onderscheid tussen binnen- en buitenwereld, natuur en cultuur, is kunstmatig. Hoe je met de natuur omspringt, zo spring je ook met jezelf om.
Aan het einde van de dag zijn we onder leiding van Rients met ruim 80 zenleraren in opleiding het Waalstrand op gegaan. De opdracht die de zioppers meekregen, terwijl ze wind en regen trotseerden (zie foto boven), was om één of meer haiku te schrijven. Hieronder enkele mooie exemplaren uit de rijke oogst:
Met koude handen
schrijf ik mijn laatste haiku
in een goede bui
Bernadette
De wind komt van links
En van de andere kant
De wind komt van rechts
Walter
Ik voel de regen
broek wordt nat en handen koud
bubbels op mijn bril
Arjan
Het water staat laag
Het verleden geeft zich bloot
Wat was is wat is
Stanley
Tussen de stenen
Op het strandje langs de Waal
Een bloeiende bloem
Margo
Waarheen leidt dit pad?
Ik dwaalde door de leegte.
Buiten is mijn thuis.
René
Sesshin en bergbeklimmen
Olaf Dreierink, Zen.nl Utrecht. Op woensdag ben je over de helft van de sesshin en Rients maakte een vergelijking met het bereiken van de top van een bergbeklimming. Aan de bergbeklimmers in de groep vroeg hij in hoeveel gevallen het uitzicht op een top echt mooi was. Deze vraag bracht mij terug naar de dag waarop ik met een groep vrienden de Piz Bernina zou beklimmen. We waren al enkele dagen onderweg vanuit Italië. De voorgaande dagen waren lang en zwaar geweest.
We hadden een weg moeten zoeken tussen rotsen, sneeuw en ijs. We sliepen in een hut onder de top en vroeg in de ochtend gingen we op pad, als groep verbonden door een touw en een doel. Het pad voerde over de gletsjer, via steile rotsen tot een smalle sneeuwrichel naar de top. Links en rechts de afgrond, een misstap kon fataal zijn. Ik moest vertrouwen in mijn touwgenoten, zou ik vallen dan zouden zij de andere kant uit moeten springen om niet meegetrokken te worden in de val.
Na weer een zware dag bereikten we de top. Ik weet niet meer hoe het uitzicht was, ik herinner me alleen nog mijn angsten. Zittend op de top, hoe nu verder…? Hoe kom ik hier in vredesnaam weer vandaan!? Vermoeid daalden we af, terug naar de hut. We namen dezelfde weg die we waren gekomen. Langzaam kreeg ik meer vertrouwen, sneeuwrichel gehad, afdalen van de rotsen en uiteindelijk met twee benen in de sneeuw. Achteraf was de uitweg eenvoudig, vertrouwen en stap voor stap verder. De volgende dag volgde een lange afdaling die begon op het Bellavista terras, een imposante gletsjer die tegen de berg aanhangt. Verschillende malen abseilen en uiteindelijk door een labyrint van gletsjerspleten naar het pad dat ons terug zou voeren naar het dal.
Enkele jaren later was ik weer in de buurt en vanuit een bergpad aan de overkant van het dal keek ik uit op het Bellevista terras met aan de rechterkant de Piz Bernina. Wat een prachtig uitzicht, ik kon met volle teugen genieten en herinneringen ophalen aan de beklimming destijds. De route zat nog volledig in mijn hoofd en ik kon terugkijken op een prachtige ervaring. Voor mij was het uitzicht vanaf de top niet mooi, maar het zicht op de top was fantastisch door de ervaringen die ik had opgedaan op de weg er naartoe.
Terugkijkend op de afgelopen herfstsesshin kan ik volop genieten van de opgedane inzichten en ervaringen. Er vielen veel kwartjes en ik kreeg helder zicht op oplossingen voor uitdagingen die ik wil aangaan.
Van 17 t/m 23 januari 2016 zal te Lochem de Wintersesshin plaats vinden, het thema zal zijn 'Zen en Levenskunst'.
Pelgrimsroute langs Kannon tempels in en rond Kyoto
Uit Dertig zenlessen:Les 3 Ethiek
Zen kent geen dogma’s en geen heilige boeken. De inzichten die zijn opgedaan in de meditatie worden door de leraren aan elkaar overgedragen, als het ware van hart tot hart. Centraal staat het vertrouwen in het wezenlijk goede van de mens. Dit wordt ook wel het hart van de zenleer genoemd. De kunst van zen bestaat erin het goede in anderen en onszelf naar boven te laten komen. Aandacht en meditatie zijn daarbij zeer behulpzaam.
In meditatie geven we ruimte aan emoties. We uiten ze niet, maar kijken ernaar en leren daardoor onze, tot dan toe minder bewuste gevoelens kennen en daarmee ook onszelf. We zijn dan beter in staat ons denken en handelen te sturen. Tijdens meditatie proberen we ons te concentreren, bijvoorbeeld op het tellen van de ademhaling. Het blijkt bijzonder moeilijk om steeds met volle aandacht bij het tellen te blijven. Er zijn veel afleidende gedachten die worden veroorzaakt door onverwerkte emoties. Door deze emoties tijdens de meditatie de ruimte te geven zullen ze ons daarna minder verstoren. Daardoor ervaren we, als we regelmatig mediteren, bijvoorbeeld dat we beter slapen. Maar niet alleen slapen lukt beter. Eigenlijk lukt alles beter als we niet verstoord worden door een teveel aan emoties, want dat teveel vertroebelt onze visie op onszelf en op de wereld.
Wanneer we tijdens meditatie niet in staat zijn te denken zoals we willen denken, bevat de afleidende gedachte een les voor ons. De afleidende gedachte komt altijd voort uit onze emoties. In ons dagelijks leven is het net zo. Wanneer wij een bepaalde handeling niet met volle aandacht en overtuiging kunnen uitvoeren, dan bevat deze moeilijkheid een les voor ons. Kennelijk zitten we met een dubbele intentie, welke ons handelen verstoort. Door tijdens meditatie deze afleidende gedachten systematisch onder ogen te zien, kunnen we dichter bij onze ware natuur komen. Het vraagt wel de nodige inzet en doorzettingsvermogen. Discipline is daarbij de grote uitdaging en een goede zenleraar kan daarbij tot steun zijn. Dagelijks mediteren en daarmee ons eigen gedrag onder de loep nemen, is de methode in zen om het hart echt te laten spreken, in plaats van de oude onverwerkte emoties ons handelen te laten bepalen.
Iemand die erin getraind is op deze wijze aan zichzelf en zijn gedrag te werken, weet vanuit een dieper zelf wat echt goed is. Hij zal zo bovendien in staat zijn ook de mensen in zijn omgeving te stimuleren tot helder denken en aandachtig handelen.
Uit Dertig zenlessen:
Les 3 Ethiek
Zen kent geen dogma’s en geen heilige boeken. De inzichten die zijn opgedaan in de meditatie worden door de leraren aan elkaar overgedragen, als het ware van hart tot hart. Centraal staat het vertrouwen in het wezenlijk goede van de mens. Dit wordt ook wel het hart van de zenleer genoemd. De kunst van zen bestaat erin het goede in anderen en onszelf naar boven te laten komen. Aandacht en meditatie zijn daarbij zeer behulpzaam.
In meditatie geven we ruimte aan emoties. We uiten ze niet, maar kijken ernaar en leren daardoor onze, tot dan toe minder bewuste gevoelens kennen en daarmee ook onszelf. We zijn dan beter in staat ons denken en handelen te sturen. Tijdens meditatie proberen we ons te concentreren, bijvoorbeeld op het tellen van de ademhaling. Het blijkt bijzonder moeilijk om steeds met volle aandacht bij het tellen te blijven. Er zijn veel afleidende gedachten die worden veroorzaakt door onverwerkte emoties. Door deze emoties tijdens de meditatie de ruimte te geven zullen ze ons daarna minder verstoren. Daardoor ervaren we, als we regelmatig mediteren, bijvoorbeeld dat we beter slapen. Maar niet alleen slapen lukt beter. Eigenlijk lukt alles beter als we niet verstoord worden door een teveel aan emoties, want dat teveel vertroebelt onze visie op onszelf en op de wereld.
Wanneer we tijdens meditatie niet in staat zijn te denken zoals we willen denken, bevat de afleidende gedachte een les voor ons. De afleidende gedachte komt altijd voort uit onze emoties. In ons dagelijks leven is het net zo. Wanneer wij een bepaalde handeling niet met volle aandacht en overtuiging kunnen uitvoeren, dan bevat deze moeilijkheid een les voor ons. Kennelijk zitten we met een dubbele intentie, welke ons handelen verstoort. Door tijdens meditatie deze afleidende gedachten systematisch onder ogen te zien, kunnen we dichter bij onze ware natuur komen. Het vraagt wel de nodige inzet en doorzettingsvermogen. Discipline is daarbij de grote uitdaging en een goede zenleraar kan daarbij tot steun zijn. Dagelijks mediteren en daarmee ons eigen gedrag onder de loep nemen, is de methode in zen om het hart echt te laten spreken, in plaats van de oude onverwerkte emoties ons handelen te laten bepalen.
Iemand die erin getraind is op deze wijze aan zichzelf en zijn gedrag te werken, weet vanuit een dieper zelf wat echt goed is. Hij zal zo bovendien in staat zijn ook de mensen in zijn omgeving te stimuleren tot helder denken en aandachtig handelen.
