Zie ook het archief.

Een Stille Ochtend ploeteren

Hilde Vos, Zen.nl Den Bosch. Dit is de eerste keer dat ik meedoe aan een Stille Ochtend, na drie maanden introductiecursus in zen, en dus ook meteen in het diepe met twee uur mediteren achter elkaar. And that’s not all! Na twee sessies in de lotushouding slaapt mijn been zo diep dat ik meteen weer omval bij het opstaan. In verwarring door een andere plaats dan gewoonlijk houd ik bij de theeceremonie mijn kopje aan de verkeerde kant bij het inschenken, thee die vervolgens gloeiend heet blijkt te zijn, maar die iedereen wel heel snel opdrinkt!


Mijn vriend heeft eerder de Introductiecursus Zenmeditatie gedaan en is erg te spreken over zijn verbeterde concentratie en stresshantering. Nu is mijn ding – nou ja, één van mijn dingen – dat ik wel wat meer energie kan gebruiken, en getting out of my head and into my body helpt daarbij. Dus: ik ging op een cursus en mijn vriend voerde zijn zenregime weer op door samen met mij twee keer per dag te mediteren. Maar al lijken wij heel sereen, van binnen draaien emoties en gedachten natuurlijk nog steeds op topsnelheid. Soms komt er ook een springvloed van emoties op: ik ben zowel al eens in lachen als tranen uitgebarsten en ik heb zitten zieden van woede.
Desalniettemin ging het mediteren in de eerste paar weken heel goed! Ik merkte al snel dat ik ontspannener was en ik kon mijn aandacht meer op dit moment richten. Maar dan komt het moment waarop het geen zin hebben begint en iedere keer weer tijd maken een overwinning is. Het scheelt wel veel als je samen mediteert. Toch denk ik dat er wel degelijk een stijgende lijn in zit, zowel in het mediteren als in de resultaten ervan, vooral meer inzicht in mijzelf en anderen. Dit eeuwige ploeteren, wat mediteren ook is, spreekt mij meer aan dan forever happy filosofieën; soms is het gewoon rot, soms is het gewoon mooi, that’s life.
Dit artikel is een uittreksel van Een introductie in zenmeditatie van het blog moderne hippies.

ZenActueel TV
gemist?

Meer zelfvertrouwen en minder hoge bloeddruk met zenmeditatie

Van onze wetenschapsredactie. In Brazilië werd vorig jaar een gedegen opgezette studie gedaan naar het effect van 2 x 20 minuten zenmeditatie onder ouderen. Dit is bijzonder omdat zelden studies naar het effect van mediteren onder ouderen gedaan werden. De resultaten zijn dan ook met name voor die groep relevant. 59 vrijwilligers met een gemiddelde leeftijd van 67 jaar deden mee. Ze werden verdeeld in een controlegroep, die niet leerde mediteren, en een groep die dat wel leerde. De laatste groep mediteerde vervolgens 2 x 20 minuten per dag. In beide groepen werd de bloeddruk voor, tijdens en na de drie maanden durende cursus gemeten. Ook werden voor en na de cursus een standaard vragenlijst van de WHO afgenomen onder beide groepen.

De methode
De vrijwilligers hadden geen van allen ervaring met meditatie en kregen daarom uitgebreide meditatie-instructie van een ervaren zenleraar. Gedurende de drie maanden die deze studie duurde kwamen ze wekelijks een uur bij elkaar voor een groepsmeditatie, om zo het thuis mediteren te faciliteren. De controlegroep kreeg na afloop van het wetenschappelijk experiment deze training ook aangeboden. Zes deelnemers zijn niet meegenomen in de resultaten van het onderzoek omdat ze bijvoorbeeld onvoldoende regelmatig thuis hadden gemediteerd. De resultaten van 59 mensen konden worden vergeleken. In de controlegroep zaten 31 en in de zengroep 28 deelnemers. De groepen kwamen op het gebied van onderwijs (gemiddeld hoger onderwijs), alcoholgebruik en andere indicatoren goed met elkaar overeen. De bloeddruk werd bij alle 59 mensen maandelijks gemeten tot een maand na het meditatieprogramma. Voor en na het experiment werd een bekende wetenschappelijk standaard vragenlijst van de WHO afgenomen. Deze vragenlijst met honderd vragen staat bekend als de WHOQOL-100, wat staat voor World Health Organisation Quality of Life assessment.

De resultaten
De studie liet zien dat in de zengroep de bloeddruk (met name de bovendruk) significant daalde op het moment dat ze begonnen met het beoefenen van zen meditatie. Deze verlaging was ook een maand na afloop van de cursus nog steeds significant ten opzichte ten opzichte van daarvoor. Het lijkt er dus op dat die verlaging blijvend is en niet samenhangt met de begeleiding die ze kregen tijdens de cursus. Bovendien werd er in de zengroep een significant lagere bloeddruk gemeten dan in de controle groep die niet mediteerde. Wat opviel was dat er in de meditatiegroep in het begin van de cursus meer gemediteerd werd en later in de cursus minder en het effect van die frequentie is direct terug te lezen in de hoogte van de bloeddruk. Deze was het laagst in het begin van de cursus toen er het meest gemediteerd werd.
Ook de resultaten uit de WHOQOL meting laten duidelijke verschillen zien tussen mediterenden en de niet mediterende controle groep. De zenbeoefenaars scoorden na afloop van de cursus op veel onderzochte criteria hoger ten opzichte van voor de cursus en hoger ten opzichte van de controlegroep. Dit gold voor de kwaliteit van leven in het algemeen, helder denken, leren, geheugen, concentratie, zelfvertrouwen, omgevingsbewustzijn en het vermogen om nieuwe vaardigheden aan te leren.
Het originele artikel uit Geriatrics & Gerontology International is hier na te lezen.

Parels en moeraspluisjes

Ingeborg Ragas, webmaster Zen.nl. Op onze nieuwe website gebruiken we nog meer mooie foto's dan eerst. Ik vind dat prachtig: een plaatje zegt meer dan duizend woorden. Ik ben vooral erg blij met de fotografeerkunsten van onze eigen cursisten en leraren. Zij dragen soms heel mooie foto's aan die goed bruikbaar zijn op de site.
Toen ik vanmorgen achter in mijn tuin dauwdruppels aan de moeraspluisjes zag hangen, dacht ik: ‘Het zijn net parels aan een snoertje. Mooi, parels en pluisjes.’ En even later dacht ik: ‘Als ik daar een mooie foto van kan maken, dan hebben we een foto die we goed kunnen gebruiken voor op de site.’


Waterjuffer op moeraspluisje

Maar helaas: ik keek om naar mijn camera en merkte op dat het bakje met poezenbrokjes bijna leeg was. Eén van onze poezen keek me aan als om te vragen: ‘Mag ik brokjes? Ik heb honger.’ Ik vulde het bakje met brokjes bij en ververste het water. Ik ruimde de afwasmachine in en toen zei mijn man: ‘Het ontbijt is klaar.’
Na het ontbijt en de koffie keek ik opnieuw naar buiten. De druppels aan de moeraspluisjes waren opgedroogd in de zon. Mijn fotomoment was lang voorbij.
Maar toen ik goed keek zag ik dat er een rode waterjuffer op was gaan zitten. Ze zat daar heel rustig, heel onopvallend, te drogen in de zon. Wat een pracht! En ik was precies op tijd om daar een mooie foto van te maken.
Inmiddels zijn onze moeraspluisjes uitgebloeid. De pluisjes zijn verspreid over mijn en hopelijk ook andere vijvers. En volgend jaar bloeien ze misschien weer net zo mooi maar toch totaal anders. Zorgt de vergankelijkheid voor schoonheid? Zouden we net zo van pluisjes en dauwdruppels kunnen genieten als ze er voor altijd zouden zijn? Zou ik dan nog mijn camera pakken?
Nu bloeit in ons vijvertje een waterlelie en op de rand zitten twee groene kikkers in de zon. Elke dag is mijn tuin weer anders. Elk moment kan ik er van genieten, omdat het bijzonder (gewoon) is.


Groene kikker en dauwdruppels in spinrag in de bonsai den

Waartoe inspireert
ZENMONKEY jou deze week?
Post it on Facebook!

Uit de Zen.nl-Facebookgroep

Perfect voor op vakantie want makkelijk in te pakken: het opblaasbare meditatiekussen.
Met twee aparte luchtkamers en volledig opgeblazen 30 cm breed en 15 cm hoog.
Nu verkrijgbaar bij de Zen.nl Winkel.

Wat is de mens?

‘Ik denk dat comedy en cabaret ons goed laten zien wat de mens in wezen is: een kluns, een stumper, iemand die het ook allemaal niet weet, maar desondanks doet alsof hij het wel weet, iemand die statig op straat loopt en dan uitglijdt over een bananenschil. En daar lachen we dan weer om.
Dat kun je op twee manieren doen. Uit leedvermaak – wat een sukkel, zo ben ik gelukkig niet –, maar ook uit solidariteit, omdat je iets van zijn klunzigheid in jezelf herkent – dat had mij ook kunnen overkomen, wat zijn we toch schattig, laat ik hem maar helpen om weer op te staan.’ Aldus filosoof en cabaretier Tim Fransen in Filosofie Magazine van augustus 2015.

Tweet

Like ons op facebook