Zie ook het archief.
Biotex en zen
Marleen Cremers, Zen.nl Maastricht. Tijdens de weekendsesshin in de Eifel ging Bart in zijn teisho in op de kracht van symbolen. Wij zijn denkende wezens, misschien wel intellectuelen, en in onze samenleving wordt veel waarde gehecht aan de orde die het denken oplevert. Maar daarnaast is er voelen, en (willen) doen. Waar het denken ernaar streeft om alles helder te hebben, is dat bij voelen vaak niet zo duidelijk. Een beetje smoezelig, en het valt ook niet te snappen; het onderbewuste werkt nu eenmaal anders. Via symbolen kunnen we er wel een licht op laten schijnen. Helder! Niet veel later kreeg ik de kans om deze theorie heel persoonlijk toegepast te zien. We hadden de opdracht gekregen een voorwerp mee te nemen uit onze vroege kindertijd. Voor mij was het op een of andere rare manier meteen duidelijk dat dit een pakje Biotex moest zijn. Ik had daar sterke herinneringen aan, met een positieve associatie. Toen ik een jaar of drie was (eind jaren ’60) hadden wij thuis singletjes met verhaaltjes over Biotex, een levend pakje dat allerlei avonturen beleefde en uiteindelijk altijd de held van de dag was. Eindeloos heb ik die plaatjes geluisterd, ik kan ze nu nog nazingen. We gingen er niet heel diep op in tijdens de sesshin. Wel zei Bart: ‘Helder!’
Pas later viel bij mij het kwartje, en toen was het wel even slikken. Zo jong was het blijkbaar begonnen, de associatie van mij met mijn goede verstand. Het verstand is de held; als het maar schoon en helder is; geen vlekje te zien. Wat waarschijnlijk ooit als beeld op me is geplakt, heb ik daarna geïnternaliseerd. Mijn kracht zit in een goede analyse en het vermogen om dingen helder en duidelijk te maken, ik heb daar ook lol in.
Helden van de dag
Tegelijkertijd de schaduwzijde: mogen die smoezelige vlekjes er ook zijn? Mijn donkere kant, het rotgevoel, de negatieve emoties? Of worden die onder het tapijt (lees: het onbewuste in) geveegd, en vormen ze ondergronds een voedingsbodem voor mijn bubbels? De vraag stellen is hem beantwoorden, dus hier kan ik weer even mee vooruit. Grappig genoeg maakt deze bevinding me erg vrolijk. De verhalen van Biotex waren als sprookjes voor me, maar dan wel met de volstrekt burgerlijke moraal uit de jaren ’60, zo merk ik als ik (dankzij Youtube) de plaatjes weer eens terugluister. Moralistisch, hiërarchisch, vol traditionele man/vrouw rolpatronen, en met een held die altijd braaf binnen de lijntjes bleef. Hoog tijd voor mij om op zoek te gaan naar een nieuwe held. Met dank aan Bart en Biotex, de helden van de dag.
ZenActueel TV gemist?
Je hart volgen met de Stichting Vrienden van Zen.nl
Ruud van Bragt, Zen.nl Breda. “Goedemorgen Ien, ik wil jou en de Stichting Vrienden van Zen.nl nogmaals hartelijk bedanken voor het mogelijk maken van mijn deelname aan de wintersesshin in Lochem afgelopen januari.” Typ ik met een brede glimlach in een email aan de Stichting Vrienden. Het tonen van je dankbaarheid is een waardevol vermogen en ik wilde de stichting graag bedanken voor de mogelijkheid die ze me geboden hebben om een sesshin bij te kunnen wonen. Maar ook om te vertellen hoeveel goeds de sesshin me heeft gebracht. Tijdens de gesprekken voor de opleiding tot zenleraar met Etiënne Jacobs is steeds duidelijker geworden dat ik met mijn werk niet op de juiste plek zat. Ik zat in de ICT terwijl mijn hart bij fotografie ligt. Vier jaar geleden hebben we een nieuw huis gekocht en mijn vriendin Nicole is weer gaan studeren. Daardoor hebben we de broekriem flink moeten aanhalen. Het realiseren van mijn doel om fulltime fotograaf te worden stelde ik uit tot Nicole klaar zou zijn met haar studie en een baan zou hebben gevonden. Ik liet me leiden door angst (‘Als ik voor mezelf begin, kunnen we dan nog wel de hypotheek betalen?’) in plaats van door mijn hart, mijn ware intentie. Tijdens de sesshin heb ik mezelf een stuk beter leren kennen en ben ik me bewuster geworden van wat ik wil en wat ik belangrijk vind. Tijdens de eerste dag van de sesshin heb ik met Rients mijn doel om fotograaf te worden besproken en heeft hij me hierin goed op weg geholpen. In de gesprekken met Etiënne en de sesshin is me duidelijk geworden dat ik mijn hart moet volgen en me niet moet laten leiden door angst en onzekerheid. Hierdoor heb ik de stap durven wagen om voor mezelf te beginnen als fotograaf. “Ik kan dan ook met grote blijdschap vertellen dat ik nu fulltime fotograaf ben en dat voelt enorm goed.” gaat de mail aan de Stichting Vrienden verder en mijn glimlach wordt zo mogelijk nog breder. Het is niet altijd makkelijk om je niet door angstbubbels te laten leiden, maar doordat ik tijdens de sesshin goed voor ogen heb gekregen wie ik ben en wat ik wil, heb ik mijn droom tot een realiteit durven maken, met o.a. www.ruudvanbragt.com als resultaat. Ik eindig mijn email aan de Stichting Vrienden: “Nogmaals enorm bedankt voor het mogelijk maken van de sesshin. Het heeft letterlijk mijn leven veranderd.” Ik druk op verzenden, glimlach, pak mijn camera en ga op weg naar de volgende opdracht.
De kunst van het geven
Ien ten Kampe, Zen.nl Nijmegen. Cheng Yen (1937) is de oprichtster van een van de grootste hulporganisaties ter wereld. En toch kennen we haar niet. Na deze documentaire van BOS verandert dit misschien. In Taiwan geboren voor de Tweede Wereldoorlog, geadopteerd door het kinderloze gezin van haar oom, groeide ze op in door Japan bezet Taiwan. De oorlog riep al vroeg vragen op. Net als ziekte en dood in haar eigen familie. Cheng Yen zocht al op jonge leeftijd haar toevlucht tot Avalokiteshvara, de bodhisattva van het mededogen. Twee bepalende momenten Op twintigjarige leeftijd verlaat ze haar familie, op zoek naar spirituele verdieping. Ze trekt naar Oost Taiwan, een relatief arm en onderontwikkeld deel van het eiland. Hier besluit ze non te worden, niet wetende dat daar een boeddhistische leermeester voor nodig is. Uiteindelijk wordt ze als leerling aanvaard door Eerwaarde Meester Yin Shun, die haar de boeddhistische naam Cheng Yen geeft.
Twee momenten in haar leven zullen grote invloed op haar hebben. De eerste gebeurtenis vindt plaats begin 1966, als ze 29 is. Bij een bezoek aan een patiënt in een lokaal kliniekje ziet ze een grote plas bloed liggen. Bloed van een hoogzwangere vrouw die, vanwege complicaties met de bevalling, door haar familie in acht uur lopen van haar bergdorp naar de kliniek was gebracht. Om daar aangekomen te ontdekken dat ze het geld voor de behandeling van NT 8.000,- ($ 200,-) niet kunnen betalen. Wat er met de vrouw en haar baby is gebeurd heeft ze nooit kunnen achterhalen. Het is een traumatische ervaring voor Cheng Yen.
Het tweede bepalende moment kwam later in hetzelfde jaar. Een ontmoeting met drie katholieke nonnen. De katholieke nonnen spreken hun verbazing uit over het ontbreken van boeddhistische ziekenhuizen en weeshuizen. Veel praten over compassie en verlichting van lijden, maar waar zijn de daden?
Bamboe collectebussen
Cheng Yen besluit hierop samen met de drie nonnen en dertig eenvoudige, arme vrouwen geld in te zamelen: NT 0,50 (=$ 0,01) per dag, in bamboe collectebussen. Na een jaar zouden ze genoeg gespaard hebben om de arme vrouw uit de bergen te hebben kunnen helpen. Een klein gebaar in gezamenlijkheid kan veel opleveren, realiseert ze zich. Als haar gevraagd wordt: waarom dagelijks een gift en niet één keer per maand, het bedrag is toch hetzelfde? Antwoordt ze: zelfde bedrag, heel andere intentie. Dit is het begin van Tzu Chi, de stichting die ze opricht.
Dit is nog steeds de basis van de organisatie: geld inzamelen in bamboe collectebussen. Iedereen is welkom om mee te doen.
Tzu Chi
Er zijn nu zes ziekenhuizen, gerund met donaties en door vrijwilligers. Tzu Chi heeft één van de grootste beenmergbanken ter wereld, waar 3.000 mensen uit 28 landen door geholpen zijn. Een recyclingbedrijf, wereldwijde deelname aan hulpacties. Wie mee wil helpen is welkom, maar betaald zelf de reis- en verblijfskosten. Je moet er snel bij zijn, anders kun je niet meer meedoen. Het biedt mensen een oefening in geven, in oefenen met compassie. 'We kunnen al het lijden van de wereld helen' zegt Cheng Yen.
Tzu Chi heeft nu in zeker vijftig landen afdelingen, ook in Nederland. De relatieve onbekendheid komt vermoedelijk doordat de leden veelal uit de, traditioneel nogal gesloten, Chinese gemeenschap afkomstig zijn. Cheng Yen is een prachtig voorbeeld voor ons allemaal: met één cent per dag kun je wel degelijk een verschil maken. Iedereen kan dit, iedereen kan meedoen en zo het verschil maken.
Waartoe inspireert ZENMONKEY jou deze week?
Post it on Facebook!
Uit de Zen.nl-Facebookgroep
Perfect voor op vakantie want makkelijk in te pakken: het opblaasbare meditatiekussen.
Met twee aparte luchtkamers en volledig opgeblazen 30 cm breed en 15 cm hoog.
Nu verkrijgbaar bij de Zen.nl Winkel.
Like ons op facebook
