Foto: Evert Jan Kinogādian Kema
Morgen bosbaden met
Evert Jan Kinogādian?
Erik van den Assem / Zen.nl Dordrecht / 15 juni 2023
Zaterdag 20 mei deed ik mee aan een dag bosbaden - Shinrin-Yoku. Deze workshop werd verzorgd door Evert Jan Kinogādian Kema van Zen.nl op landgoed De Horsten in Wassenaar. Hieronder een kort verslag van mijn onverwachte ervaringen.
In zijn inleiding vertelde Evert Jan het ontnuchterende verhaal dat shinrin-yoku door de Japanse regering na de tweede wereldoorlog in het leven was geroepen. Dit om mensen uit kantoren en fabrieken de natuur en het bos in te krijgen. Onthaasten en jezelf terugvinden was toen het motto.
Wij gaan een dag 'vertragen' en op zoek naar onze Boeddha-natuur.
Vanaf de parkeerplaats van het landgoed lopen we het 'bos' in. Al snel geeft Evert Jan aan dat we vanaf nu in vertraagd tempo gaan lopen. Wij krijgen de opdracht op groene kleuren te letten. Het tempo doet mij denken aan kinhin-oefening (loopmeditatie) en automatisch vouw in mijn handen voor mijn borst. Ik zet iedere stap zo bewust mogelijk en probeer door de zolen van mijn schoenen contact met moeder aarde te maken. Dan kijk ik omhoog. We staan op een plek waar de hemel niet meer echt zichtbaar is, onder een dak van frisse, jonge, lichtgroene bladeren, waar de zon doorheen schijnt. Het licht is gedempt en valt in allerlei prachtige kleuren groen naar beneden. Het is meteen een bijzondere ervaring, een mooi begin van deze dag. We lopen door in stilte. Om ons heen zingen vogels. Ik herken het mooie zingen van de merel, er zijn er verscheidene die om het mooist tegen elkaar op lijken te zingen. Ik hoor ook meer staccato geluiden. Wanneer je bewust hiernaar luistert, lijkt er een groot symfonieorkest de melodieën van moeder natuur te spelen.
We lopen een brug over. Evert Jan stelt dat we de oversteek bewust moeten maken en ons dienen te realiseren dat we een andere wereld in zullen lopen. We kunnen de zaken waar we tot dan toe mee bezig zijn geweest achter ons laten en op gevoel de tocht voortzetten. Voelen en ervaren! Linkerhersenhelft uit, rechterhersenhelft aan. Dat is wat gebeurd, vandaag.
Evert Jan vertelt ons over bomen. Beuken zijn vrouwelijke bomen, eiken mannelijke. Bomen hebben hun eigen karakter. Bomen zijn levende wezens en kunnen veel ouder worden dan mensen. Op dit landgoed staan bomen van een honderden jaren oud. Zij hebben veel gezien en meegemaakt.
We lopen een ruimte in het bos binnen, waarin grote bomen groeien. Evert Jan geeft aan dat we ieder een boom mogen uitzoeken en deze toestemming kunnen vragen hem of haar te mogen betasten. Een boom is een levend wezen en dient met respect benaderd te worden. Bij een 'positief antwoord' mogen we met onze handen de boom betasten. Ik zie een grote beuk staan en loop ernaartoe. Aangekomen vraag ik zacht of ik mijn handen op haar - een beuk is immers vrouwelijk - bast mag leggen. Een warm gevoel vult mijn buik. Ik heb dit als toestemming opgevat. De bast voelt koel en solide aan. De structuur is over het algemeen glad, maar ook op plekken ruw, als of er kreukels in gestreken zijn. Mijn handen zijn niet genoeg. Ik leg mijn armen tegen de enorme stam aan en druk mijn gezicht, borst en buik tegen de boom aan. Zo voelen honderden jaren geschiedenis. Ik blijf zo staan en maak er een meditatieoefening van. Langzaam en dieper ademhalen, het hoofd in de buik. Ik voel rust en dat is fijn. Ik sta zo een poosje en voel me goed. Ik heb niet het idee dat ik contact maak met de boom, niet op de beperkte menselijke wijze, maar de uitwerking van ons fysieke contact is er. Dan valt mij een uitspraak van Thich Nhat Hanh te binnen: 'Wanneer ik overleden ben, kijk dan goed en zoek naar mij in de regen, planten, de bomen. Ik ben daar.' Heb ik je gehoord en gevoeld, Thich? En dan … klinkt een helder belletje als aan het einde van dokusan. Evert Jan kondigt de lunch aan.
Ik realiseer me met een boom ' geknuffeld' te hebben. Het voelde goed. Ik ben geraakt door de mooie oefening en de ontmoeting met dit wezen, deze enorme, oude plant. Ik realiseer me mijn eigen beperktheden, mijn beperkte wijze van communicatie en invoelen. Wie weet heeft de boom heel erg zijn best gedaan om een boodschap over te krijgen en kon ik hem simpelweg nog niet verstaan. Ik heb vanaf nu een andere relatie met bomen.
Foto: Evert Jan Kinogādian Kema
Foto: Evert Jan Kinogādian Kema
Foto leerpunten: Evert Jan Kinogādian Kema
Foto: Erik van Assem
